AMONG SPACE OCEANS !

Oh! you godless grace , you are like a rival into my brains .
Oh! you restless star , you are like the romance I `ve used to praise .
So we are living on and on dying on the shore , having swam oceans .
Dreams have been born , lies of a world lying among spce oceans !
Trully , life is a priceless price it`s a truthful lie .
Trully , life is a praislees prise it`s a truthful lie .
Trully , life is a priceless praise it`s a truthful lie .
Oh you living haze , you are like the spring into my heart .
Oh you painless touch ,  you are like the kiss that lasts and lasts !
So we are dangling all along , living all among space aceans !
Dreams have been born , lies of a world laying among space aceans !

FREEZING SUNRISIES AT ARKADIA , 1500 m ALTITUDE !

Να πως χαίρεσαι να ξυπνάς πριν απ`τα χαράματα ,
να ξετρυπώνεις από την στάνη με τα " πράματα " μαζί ,
να ατενίζεις τον λαμπροφόρο μακρινό ορίζοντα ,
να τεντώνεσαι στις μύτες των ποδιών σε ανάταση ,
να σκύβεις διψασμένος στο νερό της άδουσας πηγής ,
ν`ακούς το τραγούδι του αηδονιού και να ρεμβάζεις .
Πέρα απ`τις πάλλευκες κορυφογραμμές  το πορφυρό στεφάνι ,
να! πάλλεται όλο φωτιά και ηλιακό άνεμο και βουβές ωδές 
και μέσα απ`τα αιωνόβια έλατα να προβάλει όλα τα χρώματα
και να! μιά καλημέρα γιά μας και γιά όλους μας !
   

ΑΡΜΕΝΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΙΣ ΟΧΘΕΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ !

Συνώνυμοι οι ανώνυμοι επώνυμοι, αρμενίζοντας στις όχθες του χθές,
λάθρα δραπετεύοντας στα δαιδαλώδη περιβόλια του στερεώματος ,
συνωστίζονται στις μαυρόασπρες τελετές  σαν άτρωτοι στην ιστορία ,
γοητευτικά πειραματιζόμενοι στην μύηση μιάς άγραφης ωδής ,
ενώ μελετητές αγράμματοι , στήνοντας στίλβουσες  εορτές παράνοιας
σεληνιαζόμενων κριτών και επικριτών, κομπορρημονούν στα θεωρεία ,
καθώς λαλίστατες μαριονέτες επιδίδονται, αναλαμβάνοντας  το επαχθές
ακατέργαστο φωτεινό σκοτάδι,  εγγυμονώντας την επίμονη  επόμενη μέρα
στη λύτρωση του χρόνου, πού παρήγαγε πτωχό πλουτισμό και ανήκεστη βία !

Inside the outside of a fairy dream !

A fairy smiling of a cloudy reunion over the volcano ,
a reviving swimming into the caldera`s colorful warm hug,
a hospitable sailing dream on a  lagoon catamaran ,
a mythical adventure lived gloriously on the edge of the deck ,
while the phosphoreasced glimmering of some poetic point of view ,
justify gloriously the conception of it`s optimistic force !
Every momentary catching of formed  beams of ligth
through the photografic lenses is controled by the photographer ,
who shares a tedency to confess his revealed astonishment ,
face to face with the grandeur of the immovability of this fracture of time !

Galloping Sunbeams in the open wide sky

                                                                                                                                                                                                                

Indefinite rumors of rebirth are marching and dancing,
 while the chorus of them seawaves is chanting ,
among galloping sunbeams in the open wide sky,
gathering the odoerus billions and trllions tears of heaven ,
born  by the gratitude of the just reborn clockwork galaxy
inside this hollow vacuum of mixture of dark matter and energy !

Which starecase shall lead us to nowhereland !

Powered by eternal selfsufficient forces ,
ligth iodine life colors are being in revery on the steep ,
unknown shapes are changing rapidly on the wild hill,
compatibless feelings produce loudly pronounced sobs,
purple airbrushed  songs are born by the motherless sea ,
mumbling voices grow in whispering the granduer !
Shall we manage to find the proper starcase to nowhereland?

Chasing any wild EARTH COLORS for THE ART OF IT !

EAGER TO MAKE A DIFERENCE OUT OF A COMMON INNER FEELING , 
THE SOLID PARTS ARE MELTING INTO THE LIQUID ONES , 
WHILE THE LAST ARE PETRIFIED UPON THE FIRST,
 MEANING TO BECOME ONE , WHICH THEY ARE ANY WAY !
CLOUDS ARE DRAWING IN THE SKY EVERY PAINTING POSSIBLE AND IMPOSSIBLE AS WELL !
SHIMMERING AND GLIMMERING SILVER HYDROGEN TWO OXYGEN IN A DELIRIUM OF THE INNOCENCE OF GRAVITY !
CONTRUST AND UNITY OF THE DANCING - FLOATING LIQUID LIKE BLUE AND THE SOLID STEREO  CADMIUM IN PROGRESS !
WHISPERS PRONOUNCED LOUDLY IN MULTIPLE SHAPES , FIGURES AND WIDE RANGE STRONG AND HEAVY COLORS !
HEAVENLY GENERATED GLOWING PINK OVER THE IMEROVIGLI - SANTORINI PROJECT !

This empty vacuum is ...... full of dark matter !

Shadows on a multi dimentional space ,


 made by enormus hydrogen fusion forces ,


projected by the borders of photons !

AS SECONDS...SEASONS... CENTURIES GO BY !

 We do our best and we go on living... with style every single event ,
 full of seconds and seasons , chasing the..... centuries !


 Dreaming , while the full moon supports by all means every vivid and viable intention !


The longer the road ahead, the longer the trip, and the dreams take every good advantage
to decorate the best seconds with all the colors of the rainbow !


Every glorius sunrise promises , that every dream dreamed shall find its way
out into the reality,which escapes if you do not dream !

ΥΔΡΑΓΝΑΝΤΕΥΟΝΤΑΣ !

   Στίς πάλλευκες πολυταξιδεμένες σαϊτιές του αβέβαιου ορίζοντα,
  υδραναγεννώνται οι μύθοι , αντιλαλώντας τις συριστικές τους μελωδίες , 
  σε νεφελώματα σπαρμένα και σ`άστρα στίλβοντα ,
  σε κόσμους σμιλεμένους σε εύθραυστο γυαλί ,
  σε ήλιους ζυγισμένους σ`ελλειπτική τροχιά ,
  στά σύνορα του χώρου ,  στου αύριο το γιατί,
  στην κουρδιστή  αιτία - τη μάνα τη μισή - ,
  του σπέρματος του κόσμου ,  πού κοχλάζει για να ζει !
   

THE SHOW IS ON

The show is on, life performs mean tricks,
it draws and builds our wrinkles,
just filling our heads with dreams ;
then we are braking our backs
to earn our day`s blood ,
tearing each other apart !
The masks that life carves on our face ,
show the world`s desgrace ,
present the faults we are called to pay ,
 trespassing , if we may !

 ,

ΣΚΟΝΤΑΦΤΕΙ Ο ΗΛΙΟΣ ΣΤΗ ΓΗ .

Σκοντάφτει ο ήλιος στη γή και φωτίζει και βλέπω την φθηνή σου φορεσιά .

Κρύβεσαι μήπως φανείς έτσι πού είσαι και βγαίνεις πάλι μόνο στη σκιά .

Σαρδόνιο γέλιο γελάς για το κλάμα , πού ήσουνα αιτία του κρυφή .

Όπλα πουλάς , ξεπουλάς , κι`αγοράζεις.

Λογαριάζεις  πόσο κοστίζουμε , τάχα , και σαρκάζεις !

Μέσα από το ασύρματο μιλάς , μηρυκάζεις ! και κάποιος στους αντίποδες γελά ! 

Μα δεν το αντέχεις το φώς , δεν σού πάει και στο σκοτάδι μας τραβάς .

Καί  όπου να πας να κρυφτείς θα σε δώ !

Θα σε φωτίσω νιότης φώς , και έπειτα ρώτα, ρώτα  εσύ ποιός ! 

Νούφαρα στο χώμα φύτευα !

Παραλίες με ψόφια φύκια , αλμυρή θανάτου.....άποψη ;
Πανηγύρι με νεκρική κραυγή , βάθρο με σιωπηρό ομιλητή !
Αίμα ποτάμι στο δρομάκι με τις πόρτες ;
Γρήγορες σφαίρες στο μάρμαρο επάνω ;
Ζωή πού πήραν μαζί τους ζεστά .
Νούφαρα στο χώμα φύτευα !
Βάρκες με κουπί μόνο ένα , νοερή η βατομουριά καρπίζει ;
Κόλποι από σάρκα και σταυρούς , πληγές πού θα ψαρέψουμε ! 

Λ Ι Γ Ο Α Ε Ρ Α

Λεωφόρους αλωνίζω όλη μέρα  - λίγο αέρα .

 όλο ασθμαίνω , λαχανιάζω σαν να τρέχω  ,

γιατί κάρβουνο στους πνεύμονές μου έχω ,

πολεμώντας ν'αναπνεύσω λίγο αέρα ,

λεωφόρους αλωνίζω όλη μέρα .

Πώς φοβάμαι , πώς διστάζω να μιλήσω πώς κομπιάζω 

να σου πώ πως σε μισώ με ένα τρόπο αδειανό ,

να σου πώ πως είσαι τέρας με ουρά και με φωτιά 

και με μιά φωνή ληγμένη , λιγδιασμένη , διαταγμένη !

Μία τέχνη γεννημένη ειδικευμένη να εκτονώνει 

και να πίνει ότι ματώνει 

και στα χέρια σου εργαλεία σχιζοφρένειας 

μιάς μητρότητας - πατρότητας Οιδιπόδειας !

Σε χαράδρες του βυθού  σε οροπέδια - λίγο αέρα !

ανεβαίνω - καταδύομαι  , γκάζι -φρένο 

τηλεόραση - παρμπρίζ μπερδεύω,

πολεμώντας ν'αναπνεύσω λίγο αέρα ,

στις πεδιάδες στους αγρούς στα όνειρα  - λίγο αέρα !

 Πώς φοβάμαι ,πώς διστάζω να μιλήσω πώς κομπιάζω ,

να σου πώ πως σ'αγαπάω με τον τρόμο πού γερνάω 

σε ένα κόσμο άνω - κάτω , πού ανήκω και πού χάνω    .

Έκφραση περιορισμένη  κλειδωμένη ,

μέσ'τα χείλια μιά βρισιά αμπαρωμένη

καί στα αυτιά μας λόγια δευτερεύοντα

η ασύδοτη γενοκτονία κάθε εχέφρονα !

WANDERING AND WONDERING

I am wondering as I am wandering if you can feel the miraculous grandure of it all ?

 

Ξυπνάει με ρίγη το μουσκεμένο λιβάδι και μαγεμένο από το μεγαλείο μεταδίδει το ζωογόνο συναίσθημά του σε όποιον έχει τις αντένες να το μοιραστεί με χαμόγελο !
 

ΤΟ ΑΕΙΖΩΟ ΠΑΡΟΝ ΤΩΝ ΖΩΝΤΑΝΩΝ

Ο ποιητής θα γεννήσει ισορροπίες μιά και ο σύνθετος λόγος του είναι έμμετρος

και καλπάζει ελεύθερος , στα όρια όμως πού αυτοκαθορίζει

η εντροπία τών γραμμάτων στην κάθε αλφάβητο.
Ο ποιητής παράγει τις αποδράσεις μέσα στο σχήμα πού τον περιβάλλει.
Ο ποιητής ελευθερώνει την απάντηση του έμβριου πού προβαίνει στην διακήρυξη

της ελευθερίας του έμπρακτα , όταν σπάει τα νερά της μάνας του και κόβει

τον ομφάλιο λώρο εξάρτησης από τον δημιουργό - αφεντικό του με όποιο κόστος ,

το οποίο βέβαια καλείται να πληρώσει αλλά νά !
Μόλις χάσουν οι ματαιότητες τα αφεντικά τους τους , το μέλλον των οραμάτων

των θνητών και των αθανάτων μετουσιώνεται στο αείζωο παρόν των ζωντανών .

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΤΙΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΜΗΤΕΡΕΣ !

Φωτεινή καλημέρα στο τιτίβισμα του σπουργιτιού, στη μελωδία τ`αηδονιού.

Ανάλαφρη αίσθηση υγείας η πρώτη ανάσα της μέλισσας, τού ήλιου , της αστρόσκονης.

Λαξεμένες στις ανθεκτικές μνήμες του αεικίνητου χρόνου, οι σπείρες των γεγονότων.

Ηγέτες ενός άτακτου μόριου του μή μετρήσιμου χάους , κομπάζουν μέσ`απ`το διαδίκτυο.

Αμετανόητοι οι απαξάπαντες στην , αμελητέας διάρκειας , σημερινή τους μετάλλαξη.

Έπεα ψηφιοποιημένα σε δυαδική υπόσταση, παραχαράσσονται στην επεξεργασία.

Ραψωδίες συνηχούν βουβά με τις συνομιλίες των νεογέννητων μουσώνων .

Απαστράπτοντας την αέναη , αν και πεπερασμένη του ζωή , ανατέλει ο μονόφθαλμος αρχηγός!

Οφθαλμοφανείς αλήθειες της μέρας , σβήνουν προς το σούρουπο και αλυχτάνε την νύχτα.

Λήθαργος αυτοπροστασίας διατηρεί συνειδητά, μέ όποιο κόστος , τ`αντανακλαστικά.

Ο πρώτος υφέρπων ήχος, ή θροϊζουσα κίνηση , ή υποψία κινδύνου σημαίνει συναγερμό.

Μέτρα ανάπαυλας , ανέμελης έκθεσης στίς θωπείες του ιαματικού ηλιακού ανέμου.

Ελευθερωμένοι μέσα στην συγκλονιστική αρπάγη του κάθε πρωτόγονου έρωτα !

Ρεαλιστές από το ψαλίδισμα του δικού μας , και της μάνας μας , λώρου ζεύξης ζωής .

Αναρωτιώμαστε , ανυπόστατα, από πού ερχόμαστε και για πού τάχα πάμε !

ΑΝΘΡΩΠΟΡΚΙΑ

Κι άν με γραπώνεις βάναυσα ιστορικά και σφίγγεις,
κι άν με αρμέγεις σπάταλα και με στραγγίζεις,
κι άν με συνδέεις με πληγές και με μαρτύρια ,
κι άν μου πουλάς γιά θέλγητρα βασανιστήρια ,
Εγώ , Εγώ με το τηλέφωνο στα σκέλια αγναντεύω,
μέσ`από την φαντασία , πού γκρεμίζεται και σπεύδω.
Διακινδυνεύω .
Εγώ , Ελεύθερος και σκλάβος του επαίνου ,
με το μικρόφωνο στ`ακουστικό του χθές μου .
Άααχ , αφουγκράζομαι , διαβλέπω ,
είναι η ανθρωπορκία σε στάδιο δουλάθλου .
Κι άν με σταυρώνεις στις γραφές στούς νόμους στα σχολεία ,
κι άν με ρυθμίζεις έγκαιρα στην κάθε συμπαιγνία ,
κι άν με ελέγχεις με πομπούς και με μυστήρια ,
κι άν μ`αφορίζεις άγια στα θεία δικαστήρια,
Εσύ , Εσύ ο αιμοβόρος επετειοκράτης ,
πού με φετίχια πλουμιστά κ`εικόνες με ρημάζεις ,
Με δυναστεύεις.
Τάχα, στα τερτίπια του γαλαζοαίματου τρομάζεις ,
τον αντικαθιστάς ψηφίζοντας τις μνήμες , που χλευάζεις .
Άααχ , εξήντα μία σπείρες στρέφω ,
κι η ανθρωπορκία σε ελιγμό υπηκόου .
Κι εγώ , Εγώ με τα πινέλα πού δεν νιώθω να διαλέγω ,
μέσα στα χρώματα τσαλαβουτώ και υπεκφεύγω.
Διακινδυνεύω
Εγώ ελεύθερος και σκλάβος του επαίνου ,
ηχολογώ σε στίχους συρματοπλεγμένους .
Δούλοι , Δούλοι και υποίκοοι μες το καφενείο ,
μιάς Ελλάδας πολύυυυτεκνης με παρθένο αιδοίο .
Άααχ , εξήντα μία σπείρες στρέφω ,
κι η ανθρωπορκία : βία ψηφοθηρίας .
Δούλοι - Δούλοι κι αντιπρόσωποι στο βήμα στα θεωρεία ,
μιάς Ελλάδας αααανάσκελα σε τιμή ευκαιρίας .

ΣΤΙΣ ΕΠΑΛΞΕΙΣ ΚΑΙΓΟΜΑΙ , ΦΩΣΦΟΡΙΖΩ ΣΤΑ ΣΤΕΝΑ

Συνορεύουνε οι λέξεις , αν τις έννοιες αρμέξεις ,αν καίγεσαι να τις τραγουδάς΄

μα ίσως νάναι πιά αργά να βρεθείς στο απόσπασμα.

Μακρινό το παραμύθι , μεταλλάζει - βασανίζει ,

πνίγεσαι μέσα σε μιά γουλιά , γιατί διψάς του κερατά ,

ερμαφρόδιτος με βράγχεα. '

Αχ οι λέξεις έχουν ρίζα , πρώτο τους μέλημα η ελπίδα,

πρόσεξε μόνο ότι γράφεις μετρά , πρέπει να παλέψεις με σπαθιά ,

πρέπει αχνίζον το αίμα να κυλά .

Αλληγορικές οι εικόνες , η σημαία φόντο σ`όλες ,

τα νησιά αρμενίζουν ερωτικά .

Δέσμιος στα υπόγεια της φάκας , στην αναμνηση της μάνας!

Στις επάλξεις καίγομαι ,

φωσφορίζω στα στενά και πορεύομαι και τραγουδώ ,

δεν βολεύομαι στον κόσμο αυτό, και μορφάζοντας παλινδρομώ ,

δεν ανέχομαι τον εμπαιγμό .

Απωθούνται οι σκέψεις, αν πράξη επιλέξεις να κάνεις ότι τραγουδάς .

Στου μηδέν τα μεγέθη , εξισώσεις δέν βλέπεις

στο f φεύ του όποιου άγνωστου, λαμπάδα για το διάβα σου , αενάως να διαφεύγεις . Ανθροπόμορφα όλα , πυρ καρμανιόλα , μείζονες λατρείες και στρες,

έκσταση στην άσφαλτο, λανθάνουσες ημέρες .

Αιμοδότες πατέρες , ζωογόνες μητέρες , μα οι απόγονοι δεν το τολμούν,

προτιμούν ασύλληπτοι στο έρεβος στο χάος.

Στα λιβάδια σκέπτομαι ότι η άνοιξη ελπίζει,

συνδιαλέγομαι και απορώ , θάμαι και αύριο ο ίδιος εγώ ,

να πορεύομαι να τραγουδώ , να βολεύομαι στον κόσμο αυτό .

WHERE HAVE YOU BEEN HIDING ?

This guitar has grown old enough , playing through these years tunes I have done.

This guitar still seems to be brand new , wondering in extacy what is she expected to do.
She has been traveling around this land , miles and miles ,she never has denied ,
crazy lyrics out of tune beleive me , sounded so beautiful in perfect harmony .
And the time passes like the train that went by , nobody stays exept of me behind,
noone to look , noone to smile , where have you all been hiding through all my life ,
so well - so well !
Twelve old friends strung restrung and ready ,
divine their voices mumbling notes unsaid.
Twelve new friends , they serve me nice and safe ,
τhey are mine willingly and I am born for them.
They have been singing winter autumn , spring
and during summer nigths they dance before the king
magical - lunatic acrobatic dances, mystery ceremonies based on living blood miss.
And time passes like a howling marching croud , nobody stays mute exept me ant the flute ,
τhe croud ooooooooooous default is the tune ,
where have you all been hiding through all my life , so well , so well!

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ : Ο ΣΠΟΥΤΝΙΚ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΑΚΟΜΑ του Γρηγόρη Καγγελάρη

Με δεδομένη την ανθρώπινα δοκιμασμένη , σχέση με τον αιώνιο έφηβο καθρεπτιζόμενο ως αιωνόβιο παιδιόθεν σοφό , στο βιβλίο της αυτομυθιστοριογραφημένης ζωής του / μας , πού είμαστε τυχεροί να προλάβουμε να διαβάσουμε , η αντικειμενικότητα ή η υποκειμενικότητα δοκιμάζονται και τελικά δεν χωρούν στο δραματικό γίγνεσθαι της ασθμαίνουσας , εγκυμομούσας και συγχρόνως τίκτουσας την υγρασία της γραπτής κρυστάλινης φωνής του, πραγματικότητας .
Ο Γρηγόρης Καγγελάρης σηκώνει το ευρύστερνο υψηλότατο και πολυτάλαντο εγώ του , σημαία δεμένη στο κοντάρι του επί κοντώ και μετέρχεται , μετουσιώνοντας την επίγνωση της αδυναμίας του σε στίλβουσα αλλά και απαστράπτουσα θετική δράση , ανάλογα από ποιά οπτική γωνία και σε ποιά απόσταση είναι σε θέση ο αναγνώστης να τολμήσει να τοποθετήσει τον εαυτό του , διαβάζοντας : Ο Σπούτνικ ταξιδεύει ακόμα .
Ευτυχώς ο Γρηγόρης Καγγελάρης είναι στην απαιτούμενη θέση ισχύος , ώστε στην ενδεχόμενη έλλειψη ευέλιξίας του αναγνώστη , να επεμβαίνει ο ίδιος με την αριστοτεχνική εναρμόνιση του ρέοντα λόγου του, ώστε αυτός να ηχεί ανολόγως , ως καλοκουρδισμένο τάλαντο πρόσκλησης στην θεατρική αρένα ή στην τράπεζα των συνδαιτυμόνων , όπου ο οίνος μετουσιώνεται στο αδελφικό αίμα πού μας ενώνει .
Ας ταξιδέψετε λοιπόν και εσείς με τον Σπούτνικ στο ταξίδι , πού σας χαρίζει .

ΤΟ ΑΚΡΟΠΡΩΡΟ ΤΟΥ ΤΟΞΟΥ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ

Καθώς << ο Σπούτνικ ταξιδεύει ακόμα >> , ποιός θα μας πείσει ότι μπορεί και να είναι αργά να βρεθούμε στο πλήρωμά του . Στου ψηφιακού παλκοσένικου τη ράχη η αυτοέκθεση λειτουργεί σε ήχο ύποπτα πλάγιο .

Τί κι`άν χαμογελάμε σαν παιδιά σε κάθε ηλικία . Σε κάθε μιά από τις ζωές πού ζήσαμε χωριστά ,δεν μπορούσαμε παρά να είμαστε συνεχώς μαζί . Στα πιό αγνά και αισιόδοξα οράματα φωλιάζει και η ανατολή και η δύση .

Με ιαχές κλασσικής επίθεσης σχεδιάζονται τα αόρατα . Βομβούν και βρυχώνται γιά να περνούν απαρατήρητα . Η δίοδος γιά την έξοδο διέρχεται από εκεί πού το σκοτάδι είναι πιό πυκνό . Καί να ! Το ακρόπρωρο του φάσματος του τόξου της βροχής μας ταξιδεύει στο φώς .

ΔΙΟΔΙΑ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ

Όλοι έχουν χάσεi τα χρήματά τους,

το γόρδιο δεκανίκι της νόμιμης σκλαβιάς τους ,
την διακόσμηση της κύκνιας μαγκιάς τους
και οι ματαιότητες τ` αφεντικά τους .
Διόδια της λευτεριάς , που πλήρωνα τοίς μετρητοίς .
Τί ύποπτες προφάσεις , ότι άλλοι φταίνε για την σκλαβιά μου.
Ολοι έχουν βιάσει την ταυτότητά τους ,
το πόθεν έσχες της πατρότητάς τους ,
το σταυροδρόμι της λευτεριάς τους
και να σκεφθούνε δεν τολμούνε .
Τους τεντωμένους κάβους , τάχα να σπάσω δεν μπορώ
και καλοτάξιδη σκέψη , να πετώ χωρίς βαρύτητα .
Όλοι έχουν τάση τίποτα να μην αλλάξη.
Υπόγεια φάση. Προσωπικότητας σχάση.
Φιλήδονη βία , βίος και πολιτεία.
Καί γιά ν`αγαπηθούνε δολοφονούνε .!
Να διάγω ανέμελος , μέσα σ`οράματα και σ`οπτασίες λυγερές ।
Βρυχόμενος , κεραυνός απαστράπτων , αθάνατος φωτοδότης ।
Στης λυγαριάς το κλαράκι να κελαϊδώ , την άνοιξη ν`αγναντεύω ,
παρέα με τον Αίολο να συγχορεύω ,
στις εορτές , στους τρύγους , στα μυστήρια , στούς ποταμούς.
στο γάργαρο ρυάκι , στις πηγές του Λάδωνα ,
στού Αχέροντα τους μύθους .
Όλα ένα τίποτα , φτιαγμένο με την σμήλη ,
από ικανούς σαν τον Ήφαιστο ,
ανάθημα στούς θνητούς.
Όλα ένα τίποτα , πού άδουνε τα χείλη ,
με τόσο λυρισμό σ`ανάπαιστο,
πού αναγεννάει θεούς !
Έχουμε μέλλον , αβέβαιο μέλλον ,
αόρατο , επικίνδυνο , σύγχρονο μέλλον ,
αόριστο , αυθάδες , βιαστικό μέλλον ,
αλλά , έχουμε πράγματι μέλλον ;