Λεωφόρους αλωνίζω όλη μέρα - λίγο αέρα .
όλο ασθμαίνω , λαχανιάζω σαν να τρέχω ,
γιατί κάρβουνο στους πνεύμονές μου έχω ,
πολεμώντας ν'αναπνεύσω λίγο αέρα ,
λεωφόρους αλωνίζω όλη μέρα .
Πώς φοβάμαι , πώς διστάζω να μιλήσω πώς κομπιάζω
να σου πώ πως σε μισώ με ένα τρόπο αδειανό ,
να σου πώ πως είσαι τέρας με ουρά και με φωτιά
και με μιά φωνή ληγμένη , λιγδιασμένη , διαταγμένη !
Μία τέχνη γεννημένη ειδικευμένη να εκτονώνει
και να πίνει ότι ματώνει
και στα χέρια σου εργαλεία σχιζοφρένειας
μιάς μητρότητας - πατρότητας Οιδιπόδειας !
Σε χαράδρες του βυθού σε οροπέδια - λίγο αέρα !
ανεβαίνω - καταδύομαι , γκάζι -φρένο
τηλεόραση - παρμπρίζ μπερδεύω,
πολεμώντας ν'αναπνεύσω λίγο αέρα ,
στις πεδιάδες στους αγρούς στα όνειρα - λίγο αέρα !
Πώς φοβάμαι ,πώς διστάζω να μιλήσω πώς κομπιάζω ,
να σου πώ πως σ'αγαπάω με τον τρόμο πού γερνάω
σε ένα κόσμο άνω - κάτω , πού ανήκω και πού χάνω .
Έκφραση περιορισμένη κλειδωμένη ,
μέσ'τα χείλια μιά βρισιά αμπαρωμένη
καί στα αυτιά μας λόγια δευτερεύοντα
η ασύδοτη γενοκτονία κάθε εχέφρονα !
