Συνορεύουνε οι λέξεις , αν τις έννοιες αρμέξεις ,αν καίγεσαι να τις τραγουδάς΄
μα ίσως νάναι πιά αργά να βρεθείς στο απόσπασμα.
Μακρινό το παραμύθι , μεταλλάζει - βασανίζει ,
πνίγεσαι μέσα σε μιά γουλιά , γιατί διψάς του κερατά ,
ερμαφρόδιτος με βράγχεα. '
Αχ οι λέξεις έχουν ρίζα , πρώτο τους μέλημα η ελπίδα,
πρόσεξε μόνο ότι γράφεις μετρά , πρέπει να παλέψεις με σπαθιά ,
πρέπει αχνίζον το αίμα να κυλά .
Αλληγορικές οι εικόνες , η σημαία φόντο σ`όλες ,
τα νησιά αρμενίζουν ερωτικά .
Δέσμιος στα υπόγεια της φάκας , στην αναμνηση της μάνας!
Στις επάλξεις καίγομαι ,
φωσφορίζω στα στενά και πορεύομαι και τραγουδώ ,
δεν βολεύομαι στον κόσμο αυτό, και μορφάζοντας παλινδρομώ ,
δεν ανέχομαι τον εμπαιγμό .
Απωθούνται οι σκέψεις, αν πράξη επιλέξεις να κάνεις ότι τραγουδάς .
Στου μηδέν τα μεγέθη , εξισώσεις δέν βλέπεις
στο f φεύ του όποιου άγνωστου, λαμπάδα για το διάβα σου , αενάως να διαφεύγεις . Ανθροπόμορφα όλα , πυρ καρμανιόλα , μείζονες λατρείες και στρες,
έκσταση στην άσφαλτο, λανθάνουσες ημέρες .
Αιμοδότες πατέρες , ζωογόνες μητέρες , μα οι απόγονοι δεν το τολμούν,
προτιμούν ασύλληπτοι στο έρεβος στο χάος.
Στα λιβάδια σκέπτομαι ότι η άνοιξη ελπίζει,
συνδιαλέγομαι και απορώ , θάμαι και αύριο ο ίδιος εγώ ,
να πορεύομαι να τραγουδώ , να βολεύομαι στον κόσμο αυτό .
