Η δεμένη απο τη μαμά λευκοκόκκινη κλωστή στον καρπό ,σημαίνει Μάρτης . Οι φωλιές των ταξιδιάρικων χελιδονιών γεμάτες νεαρά τιτιβίσματα .
Τα ματάκια της αγράμπελης και του χιώτικου γιασεμιού ξυπνούν .
Οι καλλίφωνες μελωδικές δεήσεις των αηδονιών μας νανουρίζουν .
Ολοζώντανα τα εκκολαπτόμενα πολύχρωμα υγρά λιβάδια .
Η δειλά ενσκύπτουσα άνοιξη ευωδιάζει , άδουσα στο ουράνιο τόξο .
Επαφιέμεθα στό κάδμιο της παπαρούνας , στά ιώδες του κυκλάμινου , στά θειάφι της μαργαρίτας , στο ζωντανό χρυσάφι του χρυσάνθεμου
και σε κάθε ταπεινό αγριολούλουδο , πού κοσμεί ακόμα την άνοιξη ,
γιά να αισθανθούμε , αν μας πρέπει , πιό κοντά ο ένας στον άλλο ,
ώστε μαζί να ταχθούμε στην προστασία του περιβάλλοντος ,
πού όλο και πληγώνουμε ...........
