και ενώ το πρώτο παγόνι κάθισε ανέμελο και βολεύτηκε αρκούντως στο κλαρί της σημύδας
κόντρα στο φευγαλέο φώς της δύσης ,
πάνω από το δεξί άκρο του κοίλου της νεοκλασικίζουσας σκηνής του θεάτρου,
στο φιλόξενο πάρκο της Βαρσοβίας ,
με φόντο τον αντικατοπτρισμό στην μαυρόασπρη λίμνη του θερινού ανακτόρου ,
πολλά παγόνια άρχισαν με μελετημένα φτερουγίσματα να λαμβάνουν αντίστοιχες θέσεις
και οι ωδές πού ακούσαμε από τις συνηχήσεις των κραυγών τους μέσα στο γαλήνιο
σούρουπο
μας έφεραν σε αιώρηση και πτήση πάνω από το ευτυχισμένο δάσος ........