ΑΝΘΡΩΠΟΡΚΙΑ

Κι άν με γραπώνεις βάναυσα ιστορικά και σφίγγεις,
κι άν με αρμέγεις σπάταλα και με στραγγίζεις,
κι άν με συνδέεις με πληγές και με μαρτύρια ,
κι άν μου πουλάς γιά θέλγητρα βασανιστήρια ,
Εγώ , Εγώ με το τηλέφωνο στα σκέλια αγναντεύω,
μέσ`από την φαντασία , πού γκρεμίζεται και σπεύδω.
Διακινδυνεύω .
Εγώ , Ελεύθερος και σκλάβος του επαίνου ,
με το μικρόφωνο στ`ακουστικό του χθές μου .
Άααχ , αφουγκράζομαι , διαβλέπω ,
είναι η ανθρωπορκία σε στάδιο δουλάθλου .
Κι άν με σταυρώνεις στις γραφές στούς νόμους στα σχολεία ,
κι άν με ρυθμίζεις έγκαιρα στην κάθε συμπαιγνία ,
κι άν με ελέγχεις με πομπούς και με μυστήρια ,
κι άν μ`αφορίζεις άγια στα θεία δικαστήρια,
Εσύ , Εσύ ο αιμοβόρος επετειοκράτης ,
πού με φετίχια πλουμιστά κ`εικόνες με ρημάζεις ,
Με δυναστεύεις.
Τάχα, στα τερτίπια του γαλαζοαίματου τρομάζεις ,
τον αντικαθιστάς ψηφίζοντας τις μνήμες , που χλευάζεις .
Άααχ , εξήντα μία σπείρες στρέφω ,
κι η ανθρωπορκία σε ελιγμό υπηκόου .
Κι εγώ , Εγώ με τα πινέλα πού δεν νιώθω να διαλέγω ,
μέσα στα χρώματα τσαλαβουτώ και υπεκφεύγω.
Διακινδυνεύω
Εγώ ελεύθερος και σκλάβος του επαίνου ,
ηχολογώ σε στίχους συρματοπλεγμένους .
Δούλοι , Δούλοι και υποίκοοι μες το καφενείο ,
μιάς Ελλάδας πολύυυυτεκνης με παρθένο αιδοίο .
Άααχ , εξήντα μία σπείρες στρέφω ,
κι η ανθρωπορκία : βία ψηφοθηρίας .
Δούλοι - Δούλοι κι αντιπρόσωποι στο βήμα στα θεωρεία ,
μιάς Ελλάδας αααανάσκελα σε τιμή ευκαιρίας .