ΚΟΡΩΝΙΣ

Μυστικοπάθεια , πού λες , και τρέλα και άνοδος συριστικός ο ήχος , πού κραδάζει σαν διάλογος, ασυναρτησίας μιάσματα και δόγματα και άσματα , τρίτονες αποστάσεις ιλίγγου και σκαμπανεβάσματα . Αριστοκρατικά , πού λες , τα please και τα yes, μορφωτικός ο ήχος , πού σαρκάζει - παλιός καφές , σαν αμαρτία το πόρισμα και ζύγισμα και χώρισμα , άσπιλος ο σατράπης του μύθου, αλέθει η χρονόπετρα. Αξιοκρατικά , πού λές , τα πράσινα , τα κόκκινα , τα μπλέ , δραματικός ο ήχος , πού ντουμπλάρει ο μέν τους δέ , σαν κωμωδία ο βιασμός και παρωδία ο θάνατος . Καί ο χορός κελαϊδάει με μπρίο , κάποιον ύμνο εθνικό : τα επινοήσαμε όλα εμείς : η κορωνίς , κρίνοντάς τα όλα χωρίς να γνωρίζει ουδείς , τι θα γεννήσει ο sapiens στα χέρια της μαμής.

ΥΦΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΑΧΤΙΔΕΣ ΜΕ ΦΩΣ

Εικόνες ετερόφωτες εισβάλλουν σαν νά είναι γιορτή .
Έκτακτες αχτίδες φυγής στού υγρού γκρίζου το επειδή .
Οριακή πινελιά , φίλος μοριακός ,νούμερο στεγανό .
Αποκωδικοποιημένο το γιατί στο βλέμμα σου το φωτεινό .

ΦΙΛΙΚΗ ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΠΟΔΗΛΑΤΑ DELFT HOLLAND

Η φιλική άποψη γιά την χρήση ποδηλάτων ,

όπως είναι πανταχού παρούσα στο DELFT της Ολλανδίας .

Οι λύσεις είναι έτοιμες , απλές και λειτουργικές .

Στον Δρόμο πρός τον Απόλλωνα .

{( από Ειρήνη Μπράμου

Σεπτέμβριος 2007 .

Αφιερωμένο στον αδελφό μου Απόστολο )}.

Στον Δρόμο προς τον Απόλλωνα .

Δεξιά και αριστερά του βουνήσιου δρόμου τα δένδρα πεθαίνουν .

Η φωτιά , εξαίσια προσφορά του Ήφαιστου ,

στημμένη από αλλαζονεία , πού φαντάστηκε ,

ότι ο εμπρησμός μπορεί ποτέ να αποδείξει την αλήθεια ,

έχει στο πέρασμά της σαρώσει

ζωή και ελπίδα .

Χιλιάδες ελιές και πεύκα χωρίς φύλλα

και δέρμα καμμένο.

Ανίδεα ζώα αφημένα νεκρά ή χωρίς τροφή .

Τα πούλιά σώπασαν .

Παμπάλαια βουνά εγκαταλειμμένα στον θρήνο τους .

Μίλα γιά άγνοια .

Οι θεοί του κάτω κόσμου

καλεσμένοι από το μίσος και το σκοτάδι ,

κάνουν συμπόσιο

με την ανθρώπινη τρέλλα .

Μικρές πρασινάδες ,

ξεμοναχιασμένες ακέραιες πού και πού ,

καλούν τον ταξειδιώτη να αναπαύσει τα μάτια του και

ξεχνώντας

την μυρωδιά του καψίματος , πού γεμίζει τον αέρα ,

να θυμηθεί

ότι η ζωή συνεχίζει , πάντα , να προχωρεί

προς το 'Ελεος .

Ο Αρχαίος ναός του Επικούριου Απόλλωνα

στην ψηλότερη του Κωτύλιου βουνού κορυφή ,

στο τέλος του δρόμου του πλαισιωμένου

από τα δένδρα , πού πεθαίνουν.

Μνημείο στη σοφία ,

πού ποτέ δεν καταπατιέται από τους ανθρώπους.

Χτισμένο πριν αιώνες

από σεμνότητα ,

σε ευγνωμοσύνη προς την Χάριν,

πού άφησε την ζωή να αναμετρηθεί με την πανούκλα

και να νικήσει .

Προσφορά στον Απόλλωνα ,

θεό του φωτός και της μουσικής ,

στην κορυφή αυτή , πού τώρα ,

φιλοξενεί την σιωπή , πού συνοδεύει

τον θάνατο των δένδρων

το φευγιό των πουλιών .

Οι σταθερές μαρμάρινες κολλώνες ,

πού έχουν σταθεί όρθιες ,

επί αιώνων ανθρώπινης αμφιβολίας ,

ως προς την ανεξήγητη σχέση με τον θεό ,

τραγουδούν την μοίρα των καμμένων βουνών ,

του ναού του Απόλλωνα .

Χρόνια πολλά ,

μετα το ξέχασμα της τραγικής αυτής καταστροφής

και της θλίψης

γιά τα δένδρα πού πεθαίνουν........

μετά από χρόνια

ανθρώπινης ταλάντευσης ,

ανάμεσα στον χορό με το σκοτάδι

και την προσευχή στο φώς ,

ο ναός ,

τα βουνά ,

θα περιμένουν

την ανθρώπινη συνείδηση

να δεχτεί την ταπεινοφροσύνη ,

πού απαιτεί η πραγματική σχέση

με τους θεούς .

WHEN THE DAY BRAKES

Whatever the day brake made possible ,
the sunset prooved it`s true
so the time, that stood bettween them ,
gave birth and death and detours ,
and spread among them enough illussions
and unstable harmonic moovements ,
so nobody may intrude .