Την μυστηριώδη ώρα του γλυκού ευρυγώνιου λυκόφωτος,
που ξετυλίγεται, απλώνεται και σκεπάζει τον ορίζοντα,
με της διάφανης πορφύρας τις κρυστάλινες αναλαμπές,
σε μεγαλειώδεις, άτακτες, σιωπηλές,παρατάξεις,
βιαστικά 
μεταλλασσόμενες σε λυρικές συχνότητες,
μεταλλασσόμενες σε λυρικές συχνότητες,του ευρέως φάσματος του αόρατου και του ορατού,
αντικατοπτριζόμενες στού ελεύθερου λιμνότοπου
τα κοάζοντα , αβαθή , υπάκουα νερά,
και διακοσμούμενες από τις ποικιλόμορφες,
κατάμαυρες , κόντρα στον ήλιο θυμωνιές,
παρουσιάζονται σαν ιπτάμενες λευκές πινελιές,
τα αντιπαρερχόμενα σμήνη των οξύρυγχων ερωδιών,
ζωγραφίζοντας με τις καλοζυγισμένες σαϊτιές τους
μοναδικούς ζωντανούς πίνακες στόν χώρο.
Πόσες ευτυχώς φορές, λίγες , όσο κι`άν μοιάζουν πολλές,
βρέθηκε , τυχερός , ο καθένας μας , καταμόναχος έστω,
να θαυμάζει , με γαλήνια την βασανισμένη ψυχή του,
αυτή την μεγαλειώδη μαγευτική ομορφιά
και ενδεχομένως να συμμετέχει κι` ο ίδιος παθιασμένα,
σαν μιά ακόμη ανέμελη , ανώνυμη ελεύθερη σαϊτιά,
με μία μακρόπνοη κατάδυση μέσα στη λιμνοθάλασσα,
μέσα στο μαγικό τοπίο , μέσα στην μυστηριώδη ώρα,
του γλυκού λυκόφωτος , που αγγαλιάζει και θωπεύει τα πάντα.
.
