ΣΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΓΙΩΡΓΟ ΧΙΟΥΤΕΑ

Φίλος ο ποιητης, αρμένιζε σε πολλά υποσχόμενες θάλασσες και ουρανούς

Ακούραστος . Δεν τον έμελλε άμεσα να προσγειωθεί ανάμεσα στα κρίνα.

Έσκυβε βέβαια ταπεινά , όλος προθυμία , και ξετρύπωνε τις κρυμμένες λέξεις.

Αρκούσε να καλαφατίσει την πολυπόθητη καλοτάξειδη ομοιοκαταληξία .

Επιδίωξή του, οι μετρημένες έννοιες να μονοιάζουνε μνήμη και ψυχή.

Ο ποιητής ρεμβάζοντας ελέυθερος , αναλήφθηκε μετέωρος στον αιθέρα.

Σεληνιασμένα τα κύματα , ανατριχιάζοντας, όλο αντάρα φουρτούνιασαν.

Ζύγωσαν γοερά στο κατώφλι του φιλόξενου θαλασσόσπιτου στη Σελινίτσα.

Κατευώδωσαν τον ποιητή ασθμαίνοντας , με αλμυρά χάδια και φιλιά.

Με τα πρωτοβρόχια θα ρέουν κελαρίζοντας τα νέα του στιχάκια.

Μόλις ξεκινήσουν τα μπουρίνια θα τα απαγγέλει μεγαλόφωνα ο Σιρόκος.

Όλοι μας θα τα διαβάζουμε καλογραμμένα από τούς επικούς κεραυνούς.

Ο ποιητής θα κρατάει ανοιχτή επικοινωνία μαζί μας.