ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΕΣΠΑ

Οι αρμονικές αιωρήσεις - πτήσεις , όλο ελιγμούς , των ερωδιών , γαλήνιες.
Απειράριθμοι αντιπαρέρχονται τις αγριόπαπιες πάνω απ` τη Μεγάλη Πρέσπα.
Αντικατοπτρίζονται στα γαλανά νερά , σαν αεικίνητη χαμηλή πάχνη , μαγικά .
Κατευθύνονται μετέωροι σχεδόν από τον ήπιο βορινό υγρό άνεμο ,
πού εισβάλει σιωπηλός , σαν βουβή ανάσα ή ψίθυρος , ψηλά απ` τους δρυμούς,
προς τις καταπράσινες , ευθυτενείς , στοιχισμένες καλαμιές , στους Ψαράδες,
ενώ προελαύνουν βιαστικοί με προτεταμένο το ράμφος μεγαλόσωμοι πελεκάνοι
και σχίζοντας την επιφάνεια της λίμνης , διαγράφοντας λευκές τροχιές ,
απολιμνώνωνται , με κοντούς περιοδικούς κραγμούς , απ` την υπερπροσπάθεια
Σε αιφνίδια εφόρμηση , με ισόρροπο πλάγιο φτερούγισμα , σχεδόν απειλητικά ,
με την ερευνητική μαύρη ματιά του συγχρονισμένη με το κινούμενο παρμπρίζ ,
ο εντυπωσιακός γυπαετός δηλώνει αγέρωχος την ενόχλησή του περιφρονητικά ,
μάλλον για τα βάρβαρα ηχητικά μηνύματα και την αποπνικτική δυσωδία ,
που εκπέμπει το τζίπ , ενώ το οδηγάμε παραβαίνοντας , 'όπως μόλις μας επεσήμανε το όρνεο ,
με απαράδεκτη ελαφρότητα , τους τάχα σεβαστούς σε μάς κανόνες της προστασίας
του σπάνιου υγρβιότοπου , του οποίου τολμάμε να δηλώνουμε , ψευδόμενοι , προστάτες

ΞΑΦΝΙΚΟ ΜΙΚΡΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ

Στίς σπειροειδείς αδιαφανείς δίνες του απαθή πανδαμάτορα χρόνου σχεδόν κοιμούνται.
Πότε - πότε γεννιέται κάτι ενδιαφέρον , σαν αιτία σημαντική , γιά να ξυπνήσουν .
Μέσα στον διαχρονικό λήθαργό τους τρέφουν στοργικά αυτή την ελπίδα .
Εύχονται ή μάλλον προσεύχονται να ανοίξει , έτσι απροσδόκητα , μια ρωγμή ,
καί μέσα απ`αυτή τη σχισμάδα ν`ακούσουν το θερμό λαχάνιασμα των ζωντανών .
Να λοιπόν. Μεσ` το άτακτο κροτάλισμα των βιβλικών κεραυνών μας αναγνωρίζουν .
Μας βλέπουν στο φως των αυτογενών αστραπών . Δυό οδοιπόρους με μαύρα καπέλα .
Να βαδίζουμε διερωτώμενοι φωναχτά , πώς να σκαρφαλώσουμε τις βρεγμένες ξερολιθιές στην ανηφόρα .
Η νεαρή βροχούλα μας χαϊδεύει δειλά , προσθέτοντας την υγρή ευωδία στο τοπίο ,
ξυπνώντας την αίσθηση της όσφρησης με τον τραγουδιστό ήχο της πάνω στ`αγριολούλουδα .
Συριστικοί ήχοι παράγονται απ` το παραμέρισμα του σμήνους των λιγερόκορμων, φουντωτών φυτών της πολύχρωμης ψηλής μουσκεμένης βλάστησης , πού υποκαθιστά τα καρβουνιασμένο δένδρα .
Φθάσαμε στην αρχαία Καρυόπολη .
Βουβή η βυζαντινή εκκλησία και τα πέτρινα χαλάσματα .
Μας υποδέχονται με καθολικά ορθόδοξα αγκαλιάσματα και μυροφόρα δάκρυα .

ΕΞΟΔΟΣ

Η πληροφορία παράγεται , μεταδίδεται , λειτουργεί και ανταλλάσσεται,από παντού πρός παντού , με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που την ανάγουν σε αναγνωρίσιμη ,εφ` 'οσον οι όποιοι αναρίθμητοι πομποί - δέκτες , δέκτες - πομποί διαθέτουν τα αισθητήρια, πού επιτρέπουν την ανάγνωση , την αποκωδικοποίηση και την κατανόησή της .
Αισθάνομαι βυθισμένος σ` ένα παντοτινά νέο ποτάμι , κάτω απ` το παλιό τοξωτό γιοφύρι ,βαθιά χωμένο στα φαράγγια του Κοσκάραγα στη Μάνη , ρεμβάζοντας τα δάση ,
πού εκκολάπτονται μέχρι τις χιονισμένες πλαγιές και κορυφές του αρχέγονου Ταϋγετου ,
τα τρισεκατομμύρια άτομα του νεογέννητου νερού , ενώ μ`αγκαλιάζουν , γλιστρώντας γύρω μου ,να εισβάλλουν στα διασκορπισμένα άτομα της δομής του διψασμένου αστρικού μου σώματος , και να αραδιάζουν μουρμουρίζοντας με σπάνια μελωδικότητα , επίμονα , υπομονετικά , στοργικά , δεδομένα , γνωστά ή απολύτως άγνωστα απλά ή πολύπλοκα ,
κατανοητά ή ακατανόητα .
Καί μιά πρωτόγονη σταγόνα σκαλωμένη ανέμελα στους βοστρύχους της κόμης μου ,
επαναλαμβάνει ψιθυριστά κυλώντας σαν διαμαντένιο δάκρυ στο μάγουλό μου ,
πρίν στάξει , με την εντολή της σωτήριας βαρύτητας , μέσα στο βιαστικό ποτάμι και γίνει ένα μαζί του , πως η ζωή έχει τόση σημασία ,όση ακριβώς έχει και αθάνατος , αλήθεια , μιά καί αφού ο θάνατος είναι ο θάνατος κάποιας ζωής αντιστοίχως και η ζωή είναι ο θάνατος κάποιου θανάτου .
Γιά ορμάτε λοιπόν ορέ , με ιαχές , εσείς οι πεθαμένοι , να ζωντανέψετε τους ζωντανούς,πού ζούνε πεθαμένοι μέσα στα ραχητικά σαρκία τους , εξάποδοι στα γραφεία τους , τετράχειρες στις βρυχόμενες , ετεροκίνητα αυτοκίνητες , μηχανές τους , άψυχοι μλεσα στις σκοταδιστικές
εκκλησίες τους , γέροντες από την παιδική ηλικία ,
σαβανωμένοι ζωντανοί σε νηφικά , σε άμφια , σε στολές , σε πανοπλίες , σε φράκα .
Ας σημάνουν οι σάλπιγγες , επειγόντως , την πολυπόθητη ΕΞΟΔΟ γιά τους ζωντανούς πολιορκημένους , που επιθυμούν να μείνουνε ζωντανοί μέχρι θανάτου .

ΣΤΗΝ ΑΓΓΑΛΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΟΡΦΕΑ

Απέραντο αεικίνητο κάτοπτρο , το μαύρο λαμπερό πέλαγος στην στίλβουσα αστροφεγγιά ,
σιγοψιθυρίζει ανέμελο , στις συχνότητες των άπειρων εναλλασσόμενων κυματισμών του ,
επαναλαμβάνοντας υπομονετικά και ακούραστα , όλες τις πληροφορίες επι παντός επιστητού,όπως ,γιά το θρόϊσμα των φύλλων της ευθυτενούς δρυός ,ή την βιοχημική σύσταση της λάβας , ή ποιά ένωση στο αίμα μου παράγει αναζήτηση γιά ελευθέρια ή γιά τον κώδικα του DNA , και βέβαια γιά ποιά αιτία τα γνωστά αξιώματα ισχύουν μόνο στην Ευκλείδεια Γεωμετρία .
Κι` ενώ λούζομαι ευτυχής ρεμβάζοντας τα κύματα στην ακρογιαλιά μεσ` το σκοτάδι θαυμάζω παρατηρώντας να σπινθηρίζουν , γλιστρώντας στις παλάμες , στις ωλένες , στούς ώμους , στο στήθος στους μηρούς , σ`όλο μου το σώμα , σαν αόρατες πυγολαμπίδες , άγνωστης προέλευσης λάμψεις ασημίζουσες και αισθάνομαι τυχερός , που τις είδα .
Κι`αναπαύομαι , τουλάχιστον ελεύθερος , στην λατρεμένη αγκαλιά του θεού Μορφέα ,
μεστός από σπάνια θαλπωρή , σε ανάλαφρο λίκνο μετέωρο στην ανατολή ,
ενώ με τυλίγει η ζωογόνος αναπνοή της υγρής ευωδιαστής χλωροφύλλης
από δαιδαλώδη λιόδενδρα ανθισμένα πλάϊ στις κληματαριές ,κόντρα στον ήλιο ,
στου οποίου την πορφυρή μονόφθαλμη , σφηνοειδή προοπτικά , νεογέννητη ματιά ,
επαφίεται απόλυτα μοιρολατρικά , ο παλμός της πρόσκαιρης καρδιάς μου ,
κάθε μυριοστό κλάσμα του χιλιοστού του βιαστικού δευτερόλεπτου ,
κάθε ώρα ,κάθε ημέρα , κάθε έτος , κάθε αόριστη αιωνιότητα .
Ζυγώνω λοιπόν , αντιπαρερχόμενος τους γνωστούς αστερισμούς σαν τον Υδροχόο ,
δρασκελίζοντας τον μικρό Γαλαξία μας προς τα σύνορα του ολογραφικού σύμπαντος ,
κολυμπώντας άϋλος , μετουσιωμένος εξελικτικά σε αιθέρα και φωτόνια ,
ατην ανωνυμία του εγώ και του είμαι , του διεκδικώ ,του επιθυμώ , του ελπίζω .

ΚΑΛΗΜΕΡΑ 5

Καλημέρα !! είπα στον αργό ιππόκαμπο στα αεικίνητα βραχόψαρα , στην βιαστική αθερίνα .
Απορώντας για την σκοτεινή γιγάντια φιγούρα , που αιωρείται στην επιφάνεια ,
Λοξοδρομώντας αριστερά δεξιά γιά να την δούνε καλύτερα , πιό καθαρά ,
Ή γιά να την αναγνωρίσουν μέσα απο τις φωτεινές μπουρμπουλίθρες .
Μάλλον μαζεμένα απ` την αγωνία να γνωρίσουν τον άγνωστο επισκέπτη ,
Ενδεχομένως ανησυχώντας , λίγο - πολύ , γιά τον κίνδυνο , που ίσως υπάρχει ,
Ρωτώντας το ένα το άλλο , μαθαίνουν απο το γερασμένο κοράλλι :
Αμάν !! κίνδυνος !! αυτό το πλάσμα είναι δολοφόνος , μας σκοτώνει .

Όλοι στις φωλιές μας , μονολογούνε τρέμοντας και σαν αστραπές χαθήκαν .
Λυγμοί βουβοί απ` τον ιππόκαμπο καθώς τεντώνει και κουλουριάζει την ουρά του,
Ηρεμία στον βυθό και ακινησία. Ο επισκέπτης απομακρύνεται νωχελικά .

Μέέέρααα ! αναφώνησε ο Σωτήρης στην παρέα στον παραθαλάσσιο καφενέ ,
Έ ρεεε παιδιά τι όμορφες υποβρύχιες φωτογραφίες έβγαλα στο Γιαλισκάρι το πρωϊ .
Ροφός ανφάς , κόκκινη σκορπίνα , Ιππόκαμπος έγκυος , Σμέρνα στη φωλιά της
Άν δεν τα τρόμαζε το γερασμένο κοράλι θάχα κι`άλλες φωτογραφίες ! !

ΣΤΟΥ ΟΡΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ

Φιλτραρισμένο μεθυστικά το δροσερό αγιάζι , μέσ`απ`τις κουμαριές,
θωπεύει όλο υγρασία ζωντανή του όρους του άγιου τούς επισκέπτες.
Τα βήματά τους αντηχούνε βιαστικά στα καλντερίμια , στις πλαγιές,
τα βλέμματά τους - σε έκσταση - αντιπαρέρχονται σαν διάφανοι καθρέπτες.

Ζώνει ο ξύλινος ήχος κι`η ηχώ, από παντού, τις σκιερές αυλές .
του τάλαντου η φωνή καλεί και προσκαλεί στην εκκλησία,
του μοναχού και του επισκέπτη οι σκέψεις είναι θολές ,
ζευγάρια π`ανωθρώσκουνε στους τρούλους, σε ταπεινή ικεσία.

Ψάλουν μουρμουριστά οι μοναχοί, μέσα απ`το έρκος των οδόντων.
Με δάκτυλους ή ανάπαιστους σαν κοντυλιές στην λύρα,
με λόγια, πού έψαλαν και οι παλιοί, προ πάντων των αιώνων,
μετριέται ο χρόνος , που κάθετα έρπει στην κλεψύδρα.

Η αιωνιότητα της στιγμής , κρίνεται συγκριτικά στο αποτέλεσμα.
Διάγουμε ασήμαντοι, επαιρόμενοι εντούτοις , όλο αλαζονεία.
Φεύ ! προσαρμοζόμαστε σε κραυγαλέα ύποπτο κέλευσμα.
Τα όρια της ελευθερίας μας δικάζονται απ` του << ΕΓΏ >> την αδυναμία !

ΑΝΑΤΟΛΗ

Χορωδιακή γαλήνια πανδαισία συνοδεύει, με ιδιάζοντα λυρισμό στη si ελάσσονα ,
αποκλειστικά γιά μένα σήμερα, την υπερμεγέθη προβολή, λόγω διάθλασης, στα μετέωρα ,

παγωμένα, ανώτερα στρώματα της ιονίζουσας ατμόσφαιρας , στο πάντα ιδιάζον και

απαιτητικό , μα φεύ στερημένο , άν και συγκριτικά πλήρες , οπτικό μου σύστημα, του μοναδικού ορατού πανωραίου άρχοντα , ενδεδυμένου την λαμπρή πορφύρα επικά ,

εκεί στούς απέραντους, ουράνιους, υγρούς γκρεμούς του ετερόφωτου ορίζοντα .

Η μαγευτική λυρική συνήχηση της θεσπέσιας χορωδίας , κορυφώνεται στο διάφανο

κρυστάλλινο στεφάνι της Ολύμπιας σκεπής της Ελλάδας , του χιονισμένου Μύτικα ,

του μυθικού άχρονου θείου θρόνου, διαδίδοντας τα ελεύθερα διάττοντα κύματά της,

προς τις οροσειρές της Πίνδου , πέρα απ` τα Αθαμάνια, στην Όσα , στο Πήλιο,

πού πετάνε στο Αιγαίο, στις Σποράδες, στις Κυκλάδες, στην Πελοπόννησο, στην Κρήτη,

πρός την Ανατολία , την Ασία, την Κίνα, τις Κανάριες νήσους, την Βιρμανία και Ινδία,

συγχρόνως δε , προς τα Νεκρομαντεία του Αχέροντα , στη Παραμυθιά, στα Ιόνια νησιά,

πρός την Ιταλία, τις στήλες του Ηρακλέους, πέρα απ`την Ατλαντίδα, προς Αμερική προς Ωκεανία,

ενώ σκαρφαλώνουν μέσω Ευρώπης στο Βόρειο Πόλο και μέσω Αφρικής στον Νότιο .

Κυριαρχεί, στο μητρικό ευρυγώνιο περιβάλλον, η αεικίνητη αρχόντισσα θάλασσα.

Βροντερή η αντάρα, γέννημα του ασθμαίνοντα βοριά, ενσκύπτει αγουροξυπνημένη,

όλο αριστερόστροφους, παλινδρομικούς, ευέλικτους ανεμοστρόβιλους και γιγαντώνεται,

ενώ οι επαναληπτικοί , απροσδιόριστου τέμπο ρυθμοί απ`τις διαπεραστικές κραυγές

των εμβρυακών ανέμων και τις εκρηκτικές λάμψεις των κεραυνών συνηχούν σχεδόν αρμονικά .

Αμέτρητοι οι αναδυόμενοι, γαλανόλευκοι, ασύγχρονοι χοροί των απεριοδικών κυμάτων ,

μέσ`απ`την αενάως άνιση μάχη τους με τις αρχές της βαρύτητας, δηλώνουν ισορροπία.

Χαριέντως λικνιζόμενες, μακρόσυρτες χορεύτριες στροβιλίζονται σαν οπτασίες και

μεταλλασσόμενες σε διάφορες αναγνωρίσιμες ή μή μορφές, με ταξιδεύουν στον χρόνο.

Άν και αμφιβάλλω, σχεδόν εύχομαι, να εμφανισθεί, ο Ζεύς, σαν γνώριμος αθάνατος,

άγνωστος μέσ`απ`τις γόνιμες εξωπλασματικές μεταμορφώσεις του διαχρονικά,

να θαυμάσει έκπληκτος σαν κοινός θνητός, δωρεάν, την ιαματική ανατολή,

με επίγνωση, που όποιος διαθέτει σαν χάρισμα, ψυχανεμίζεται ταπεινά τι συμβαίνει:

ότι τ`ανεκτίμητα, πού όλες οι μορφές ζωής κάνουν ήπια,ενστικτώδη, λειτουργική χρήση,

δεν σημαίνει, ότι θα είναι εκεί αμεταμόρφωτα, ζωοφόρα, αυτοαναπαραγώμενα στωϊκά,

όταν ένα απ`όλα τα είδη, εμείς, η κορωνίδα της δημιουργίας, το όν με την διαννόηση,

επιμένει, με πλήρη επίγνωση, την συγκεκριμένη στιγμή της εξέλιξης της γής ,

να εκμεταλλεύεται τις απόλυτα δωρεάν παροχές της φύσης με τον καταστροφικό τρόπο,

που έχει επισύρει και αυθαιρέτως συνεχίζει με καλπάζουσα γεωμετρική πρόοδο, να επισύρει

τις μη ανατρέψιμες πληγές στα οικοσυστήματα του πλανήτη των 35.000.000 μορφών ζωής.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Παιδικές αναμνήσεις από τα βιβλικά χρώματα με τις κοκκινωπές αποχρώσεις ,

που μετέδιδαν οι αναμμένες λαμπάδες στα χαμογελαστά πρόσωπα της μαμάς ,

του μπαμπά , του αδελφού , των συγγενών , των φίλων , των αγνώστων ,

εκείνη την 24η ώρα της ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ , αναβιώνουν όσο επιμένουμε με πάθος

να θεωρούμε άξια αναζήτησης την πολυπόθητη ανάσταση μέσα μας και έξω μας .

ΕΙΜΑΣΤΕ ΖΩΝΤΑΝΟΙ ! ! !

Δραπετεύει με φευγαλέες ματιές προς τα πίσω , το τοπίο , με κλασσική διακριτικότητα .

Χiμάει αγέρωχο το όχημα με τους επιβάτες του, με βρυχηθμούς σιγουρα ακατανόητους

προς το πολλά υποσχόμενο μέλλον , ενώ συνθλίβονται σε αεικίνητα σχήματα ,

κόντρα στο παρμπρίζ , οι ανοιξιάτικες σταγόνες της ευωδιαστής βροχής .

Τ`άγρια λουλούδια , πολύχρωμος τάπητας ν`αναπαυθείς .

Καταπράσινος ο λόφος , φοράει περήφανος γιά στέμμα το φρούριο.

Ντυμένα τα τείχη του με μούσκλια , σαλιγκάρια και λειχήνες αντέχουν .

Η παλιά αίγλη έχει πιά χαθεί μαζί με δούλους και άρχοντες .

Τα μουσκεμένα λιβάδια εισβάλουν στα ρουθούνια μας .

Μας πλημμυρίζει το άρωμα του φασκόμηλου και της ρίγανης ,

σε μείγμα , που εμπλουτίζεται ερωτικά με θυμάρι , ρετσίνι και μέντα.

Το αίμα καλπάζει.Οι αισθήσεις είναι απολύτως βέβαιες .

Είμαστε ζωντανοί ! ! ! !

IS THIS SPRING ?

Is this new born , yawning , colorfull spring , staring into my eyes ?
Is this treasure , of self-sufficient regenaration , evolving harmony ?
Is this triumph of the raising parades of enticementfull blossoms enough ?
Is this whistling sparrow and singing nigthingale competing each other ?
or they just communicate and celebrate gloriously , exchanging these lyrical songs ?

ΤΑ ΑΝΘΙΣΜΕΝΑ ΓΕΡΑΝΙΑ

Αγγίζω την δειλή υγρή παλάμη μου , τολμηρά ,
στο στλιπνό σώμα μιάς φωνακλούς καμπάνας ΄
απ`εκείνες , πού μεταμορφώνονται σε ντελάληδες,
πάνω απ`τον Ισθμό και την Αρχαία Δίολκο ,
απ`του όσιου Πατάπιου την κρεμαστή ιερά μονή ,
με φόντο : Κεχριές , Κόρινθο , Σελιανίτικα , Αίγιο ,
και η παλάμη μου κολλάει βεντούζα στο σίδερο .
Θερμοκρασία περιβάλλοντος : Μηδέν βαθμοί Κελσίου .

Η ορατότητα διαυγής σε φυσικό γεωπολιτικό χάρτη
απ`τις πηγές του Λουτρακίου , στην Ζήρεια μέχρι Αρτεμίσιο.
Ξερό ψωμί , καφές πικρός , γαλάζιος ουρανός ,γαλήνιος.
Το λουκούμι λιγώνει . Με ισορρόπησαν τ`ανθισμένα Γεράνεια .
Ο τέτερτος κι`ο πέμπτος αιώνας δρασκέλισαν προς την ιστορία ,
όπως οι όποιοι ξεχασμένοι προηγούμενοι και επόμενοι ,
σαν τον δέκατο τρίτο πρός τον μεσαίωνα , σαν τον εικοστό ,
και τώρα στην αυγή του εικοστού πρώτου προσκυνάμε μετέωροι
το άγαιο σκήνωμα , ενδεδυμένο στωϊκά , γήϊνα άμφια .

ΜΕΤΟΥΣΙΩΜΕΝΑ ΣΕ ΙΣΤΟΡΙΑ

Τα απειράριθμα , πολύτιμα , πτερόεντα όνειρα , παρόντα ,
είναι πλάσματα αόριστα της πρωτόγονης φαιάς ουσίας .
Οι λιθοξόοι μάστορες , γονυπετείς , στοίχισαν σεμνά αυτοπροσώπως ,
τους ακρογωνιαίους ιερούς δεσμούς στην τελετή της θεμελίωσης .
Οι ευθυτενείς παραλληλόγραμμες πληγές κοσμούν γεωμετρικά ,
με πρωτότυπο κυβισμό , το πανάρχαιο λατομείο των Κλεωνών.
Απαστράπτων , ειρηνικός , ο κόλουρος κώνος του ναού ,
δεσπόζει στην κοιλάδα των αιώνιων αμπελώνων του Διονύσου ,
φέρων , επί χιλιετηρίδες , σε δόξα του Ολύμπιου θεού ,
του πρώτου απ` τους δώδεκα , το όνομα του Νέμειου Διός .

Σιωπηλός στεκόμουνα ανάμεσα στα μελανόμορφα αγγεία.
Οι αρχαίες , οι προϊστορικές επικές τελετές , βομβούν.
Κραδάζουν και αντιλαλούν την έκκεντρη ηχώ των κυμβάλων .
Πολύχρωμες οι τοιχογραφίες ζωντανεύουν ανεξίτηλες ,
αναβιώνοντας ακατάπαυστα τις βουερές τελετές .
Μυκηναϊκοί θολωτοί τάφοι , λαξεμένοι υπομονετικά ,
χάσκουν συλημένοι , αδειοι από τις ιερές σπονδές .
Χειροτεχνήματα ανεκτίμητα , πλασμένα από ταπεινή άργιλο ,
κτερίσματα από λαμπρό χρυσό , ασήμι , ελεφαντοστό , σίδερο ή μάρμαρο ,
επεξεργασμένα από τις πανδαμάτορες άμμους του αμέτρητου χρόνου ,
μαρτυρούν μετουσιωμένα σε προφορική , έντυπη και ψηφιακή ιστορία.

Οι οιωνοί ήταν παράγωγα θεμιτά , τρομακτικά ή ευχάριστα ,
πού οι μάντεις διέκριναν από χάρισμα εκ γενετοίς και μύηση
στο πέταγμα των αετών , στη θέση που κάθονται τα βότσαλα ,
στο σχήμα των σύννεφων την ανατολή , ή στο χρώμα του αίματος ,
που σταλάζει , αχνιστό ακόμη , απ` την οροφή του νεκρομαντείου.
Αλαλάζουν οι στρατιές των διαχρονικών αρματωμένων πολεμιστών
στις εύφορες πεδιάδες , σε αιμοσταγείς ιερές μάχες .
Σταματάει ο χρόνος γογγίζοντας .
Ψάλουν ύμνους ουράνιους , σε ήχο πλάγιο , μέσα στα άδεια κρανία τους ,
μετέωρες μέσα στην άβυσσο του αιθέρα , οι άλλες στρατιές των αγγέλων .

Τ Ι ΒΙΑΣΥΝΗ !

Σ`αντιπαρέρχομαι με μία καλημέρα . Τι βιασύνη !
Κλείνει η πόρτα πίσω μου με θόρυβο ενοχλητικό.
Χτυπάνε τα τηλέφωνα . Στα όρια κι`η αντοχή κι`η αδρεναλίνη .
Ακούω φωνές από παντού. Μου πέφτει το ακουστικό.
Σε ανοιξιάτικους πολύχρωμους κόσμους ταξιδεύει ,
ένα ποσοστό του παραμορφωμένου μου μυαλού
και κάθε ηλιογέννητη ακτίδα του πρωτομάστορα ουρανού ,
ένα μακρόσυρτο νανούρισμα προφέρει ,
με ιδιότητα να λαξεύει κάθε υπερένταση σε τάση θετική
μέσα στο αλαλούμ .

ΞΗΜΕΡΩΣΕ ΓΙΟΡΤΗ

Ξημέρωσε γιορτή , χαμόγελα στα σπίτια , στούς λόφους , στα παράλια .

Ο ήλιος ξεχύθηκε γελαστός και ξετρύπωσε όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου .

Παιδιά , μωρά ,γυναίκες , άντρες απολαμβάνουν την θαλπωρή του παίζοντας.

Οι εκδρομείς στούς ανοιξιάτικους ορίζοντες καμαρώνουν ,ανταλλάσσοντας ματιές ,

τούς λικνιζόμενους χαρταετούς τους και προβάλουν τα όνειρά τους.

Πολύχρωμες πεταλούδες , στούς ευωδιαστούς αγρούς , στις γαλάζιες ακρογιαλιές .

Η εξοχή , ο αλμυρός σιρόκος , το τρεχαλητό στο φτερούγισμα των τεχνιτών γλάρων ,

ανοίγουν την όρεξη και τα απλωμένα σαρακοστιανά στο γρασίδι ειναι τόσο νόστιμα.

Η κάθε γυναίκα στις οικογένειες , στις παρέες , στις φιλικές συντροφιές ,

ελπίζω να άκουσε από διάφορες φωνές τις ευχές για την δική της γιορτή ,

την γιορτή της γυναίκας , που είναι και εργαζόμενη , και μάνα , και σύζυγος

και που της αξίζει να διακρίνουμε την γιορτή της μέσα στις άλλες γιορτές .

DECLARE MINIMUM TOLERANCE

Under which shapes am I alloud to recognize your presence ?

Under which colors am I supposed to distinguish your essence ?

Under what rules shall I be correct to declare minimum tolerance ?

Under which unlawful means am I obliged to live in obeisance ?

Unknown substances have been delivering well known excellences .

Well known excellences have been delivering elected loathness .

Nature , as a whole , shall keep on growing flowers in our gardens ?

ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΡΙΣΤΕΝΟ

Ανατέλλοντας - ασημένιος δίσκος - δανείζεται προσωρινά το άχρωμο χρώμα

των αγουροξυπνημένων σύννεφων στον εκτυφλωτικά θαμπό ορίζοντα.

Διαστρικός ο φωτοδότης μας , αυτοεκρηγνυόμενος , μα σιωπηλός

στην διάρκεια της καθημερινής του πρωϊνής μάχης με το έρεβος της νύχτας ,

εξακοντίζει την άμετρη εμβέλεια των διαττόντων φωτονίων του

κοσμογεννώντας , ακατάπαυστα , πλήρες το φάσμα του ορατού φωτός και του αόρατου.

ΑΚΟΥΩ ΜΙΑ ΙΑΧΗ ΘΡΙΑΜΒΟΥ .

Στο πάλλευκο χιόνι τ`αχνάρια μου έσβησαν.
Εδώ , που είμαι , έφθασα μόνος κι` ανώνυμος.
Ο σκίουρος ροκάνισε με βουλιμία το μήλο ,
σχεδόν μου χαμογέλασε πριν απομακρυνθεί .
Ξεκίνησα με στιλ τους ελιγμούς στη < πούδρα > .
Ο τριγμός των < τελεσιέζ > της Στύγας , απ`τα δεξιά .
Μεσ`απ`τις προελαύνουσες συμπληγάδες των νιφάδων
διέκρινα θολά , στο βάθος , τη Γκιώνα και τα Βαρδούσια .
Γύρισε τούμπα ο καιρός και η εικόνα έσβησε τελείως .
Ο απότομος βορριάς βούτηξε στη χαράδρα μουγκρίζοντας.
Αστραπόβροντα υψίφωνα πλημμυρίζουν το μυαλό μου .
Με την ταχύτητα της σκέψης ψάχνομαι γιά διέξοδο .
Κούρνιασα , σα θεριό ήμερο , στην όρθια χιονότρυπα .
Την έχτησα λαχανιάζοντας , να προλάβω να κρυφτώ ,
όχι σώνει και καλά γιά να καταφέρω να ζήσω ,
αλλά γιά να μη φανεί , η ζωογόνος φύση , εχθρός.
Ξημερώνει ! Έκλεισε της νύχτας η παγωμένη αυλαία .
Μέσα απ`τού καταφύγιου, που έπλεξα γύρω μου , τον φεγγίτη
ατενίζω πορφυρό τον ήλιο , κατάματα , ν`ανατέλλει .
Ακούω μιά ιαχή θριάμβου χωρίς αντίλαλο !
Είναι η δική μου ! !

Π Υ Λ Η Σ Τ Ο Ν Χ Ω Ρ Ο Χ Ρ Ο Ν Ο

Ζωοφόροι , γλυπτά λαξευμένα με εντολές και αυτοψία απ`τον Φειδία ,

αναπαριστάνουν τις πομπές στις ιερές ακολουθίες και τους θριάμβους.

Όστρακα παρασυρμένα απ`τις χαώδεις αναταράξεις της εντροπίας,

ψήγματα ακατάστατα, διασκορπισμένα απ`τον Αίολο και τον Ποσειδώνα ,

αποκαλύπτουν τα αρχαιολογικά πινέλα , χαϊδεύοντας του χρόνου τ`αχνάρια ,

κι`ο αλχημιστής μεταλλάσσει στωϊκά ληκύθους , κάνθαρους , αμφορείς , στελγγίδες ,

μελανόμορφα θραύσματα από πενιχρό κεραμικό σε πολύτιμο διαμάντι ,

σε χαραμάδα στη δομή της ιστορίας , σε πύλη στα άδυτα του χωρόχρονου .

Ωδές συνηχούν με τις νότες της υδραύλιδος , άν αφουγκραστείς ,

με το αυτί κολλημένο στο μάρμαρο και τα μάτια ερμητικά κλειστά.

Ναοί περιστύλιοι , ασκεπείς , συλημένοι απ`του αέναου χρόνου

την πανδαμάτορα ανάσα κι`από θνησιγενείς αυτοκράτορες.

Τάφοι υπόσκαφοι , υπέργειες πυραμίδες , μαυσωλεία μαραμένα ,

αλαλάζουν βουβά τους πολιτισμούς , που απέδρασαν στο παρελθόν.

Ανάκτορα παραποτάμια , κάστρα - φρούρια - πύργοι απρόσιτοι

στις κορυφές των ορέων , παραθαλάσσια βασίλεια , σκέλεθρα .

Νάρκισοι οι κύριοί τους στη νιότη τους , μεσ`τη βία ,τον όλεθρο ,

τις ραδιουργίες , το ψέμα , τις συνομωσίες , τα στυγερά εγκλήματα ,

όλα και όλοι , κουφάρια δυσώδη , επισκέψιμα καί μη ,

υποτάσσονται στις διεργασίες των αρχών της ειδικής σχετικότητας .

Ίαμβοι , πανάρχαια έπη διασωσμένα , κύμβαλα , έγχορδα ,

πνευστά , σκόρπιες μελωδίες - ρυθμοί , λυρικές χορωδίες . . . . !

Η παράσταση συνεχίζεται !

M Y D E A R D E A R S

New sounds , underground , find what is to be found.

New trace in hiden space , face in tears reborn fears .

New blossoms smell the odors ; new day reveals rumors .

Are you near enough to hear ? if you may my dears ?

Well ! let this idea become real ; let ourselves to deny the fears .

No fears worth these tears ; No tears washout the fears .

Nofears - No tears smear in any way the years ,

that are stuck like alien spears in our frigile hearts my dear dears .

I an not the supreme court to reach a verdict by penal low ,

but Iam , as I was told , all by myself in this freaky show ;

and since I dare to decline any inheritance born by bribe ,

I have no fears and no tears for your state of mind my dears !

THEY HAVE LIED

They have lied .We are living all alone trying to get along .

Tell me why . Should we bleed trying to avoid it , trying just to revify

the lost parade of our times , indpired by deeds devine ?

Spell me why . We` ve got rights bought and sold .

Crying No ! Mr , No , dont let me become the next hero inspired

by cheap wine or minds or by the misjudgnent of the primes.

Strange things didn`t change and some strange men out there arrange ,

without second thoughts or hesitation

unbeleavable programs of suspicius creation.

Strange men and strangers ,

will not become les strange later ,

they will not develop themselves in savers .

They have lied . We are aging lonely and cold ,

drawing our lives in colors!

Black and white : Sensitive poles , ways of control , reasons for combat.

Testing how does thw fever grow into the ever living soul ,

how does the mighty God speaks in our dreams ,

about the misjudgment of the primes .

We are escaping in sush a dream like in a carnaval.

We are not to last more than any man , breathing codes of mystery ,

firing life that`s ment to die , inspiring agony during flashes of whys

about the misludgment of the primes .

Singing strange tunes it sounds somehow creative.

Singing you`re left marooned on the stage and this is permanent .

Singing you`ve almost prooved you may still be inocent .

Inocent hell ; hell strangers , they will not become less inocent later .

Theyn might develop themselves in angels

They have lied . With this ever lasting hope , living for we have to .

Give us a sign .

Is out there , in the unknown , the one who hopes ,

just to be tought by me , about things we`ve used to know ,

just to be ludged by me about deeds we did not mean ,

mislead by the misjudgment of the primes .

They have lied . They shoot guns pretending suspicius ignorance .

Let `s stay alive and use the knowledge , they tougjht us ,

against their reality , manoovering holograms of our personal vous

into the uncertain relegion of these gods and demons ,

collecting strenth from our hate for the misjudgment of the primes.

Simple things may change and everyday men out there may escape ,

without thinking twice or take precausions

and afterwards they sound so much distortion .

Strange men and sin - singers ,

shall they perform these songs like givers ?

shall they increase our passion`s fever ?

shall they scare you enough as adreamer ?

They have lied . They built horors exchanging our fears with videos.

Grow and shine .

While it lasts it should be treated as the last dance ,

performing in such a style , on the dark stage of our decay ,

elected by members aplausing for the misjudgment of the primes .

They have lied .

They ruin our homes , our flesh , our sperm , they are such vampires.

Nowhere to hide .

So get out there and fight this war any way , any way you are dying

breathing cool juicy air into the greenfields , in the misty woods ,

into the wild peace of the last foerests , while it `s still snowing ,

by the glimmering restless sea , into these dying treasures with you ,

because of the misjudgment of the primes . ! !

.

Ρ Α Χ Η Τ Ι Κ Ε Σ Ε Γ Γ Ρ Α Φ Ε Σ

Απ` τις σκέψεις , που λιμνάζουν , απ`τους λόγους , που λουφάζουν ,

μέσ`τις σύριγγες , που μπήγονται ενδοφλέβια ,

μέσ`τις μνήμες , που πηγάζουν σχιζοφρένεια.

Υποδόρειες παραινέσεις , χημικές φωτοσυνθέσεις ,

αλλοιώνουν γεγονότα εφημερεύοντα ,

διαπομπεύουν γοερά τον χαμαιλέοντα.

Ραχητικές εγγραφές μετράνε τις άδειες θέσεις στη θαλάμη ,

μιάς μηχανής βαλιστικής , που η κάνη είναι στραμμένη στα τυφλά ,

και απειλεί και υποστηρίζει , μονάχη , τάχα , σαν τη δικαιοσύνη ,

ενώ ο κατασκευαστής φορεί κότινο δάφνης και τρυγεί :

μέσ`από τον τρόμο της αγάπης , την αγωνία καθε φράσης ,

μέσ`απ`την λύσα της οδύνης , την αγωνία της ευθύνης ,

μέσ`απ`το μίσος της δουλείας , την αγωνία ελευθερίας ,

μέσ`απ`την πίκρα του θανάτου την αγωνία της ζωής.

Έπαινοι και οχλαγωγίες ,

κορδελάκια και σπαγγάτ , βεγγαλικά , ρυθμοί ,

βρυχηθμοί και υπεροψίες ,

γιά το ποιός , γιά το ποιός και το γιατί.

Ένα νόημα , που φθίνει στη λεπίδα του φονιά ,

μεταδίδεται πομπώδες , καλονή φτιασιδωμένη ,

και στον θρίαμβο μπερδεύεις σαν βελόνα στ`αχυρα ,

όταν δεν το έχεις ζήσει , νικητές και λάφυρα !

ΣΤΑ ΣΠΑΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΤΥΧΑΙΟΥ

Μαγνητίζονται , μοιραία , τα σύννεφα στην οφθαλμαπάτη του ορίζοντα,

και θωπεύουν στοργικά τα οροπέδια , στις γυμνές ατσαλόραχες.

Ο βορινός άστατος άνεμος, νεογέννητος , τα ταξιδεύει νοτιοδυτικά ,

εμπλουτισμένος απλόχερα , με των εαρινών βοτάνων , το λεπτό άρωμα .

Κοντοστέκονται και προσκυνούν , δεξιόστροφα , το πέτρινο ξωκλήσι .

Ετοιμάζονται σαν μυημένοι Σπαρτιάτες να κουτρουβαλήσουν στούς γκρεμούς

και ζυγοί , πεπειραμένοι , ατρόμητοι και αποφασισμένοι πολεμιστές ,

να ριχτούν σε έφοδο , ισόρροποι , στο κενό , μέχρι να προσθαλασσωθούν .

Νοτισμένο το πέπλο της επελαύνουσας συννεφιάς , βαραίνει.

Ξεσπάει κροταλίζοντας , η καταιγίδα στο σφαιρικό πέλαγος .

Μέ πυροβόλου όπλου συχνότητα αστράφτει , μαίνεται και βροντά .

Διχαλωτοί οι κρουνοί των ηλεκτρισμένων ουρανών ξεσπούν στ`ανοιχτά του Ταίναρου.

Πυρακτωμένη , πορφυρή η σωτήρια λυχνία , ριγεί κι` ανασκουμπώνεται.

Σκοντάφτει βουβή , περιοδικά , η φωτεινή ανάσα της στη μαύρη αντάρα.

Θαλασσοδαρμένοι απ`τη Σφακτηρία μέχρι τον Μαλέα οι ποντοπόροι , σφίγγουν τα δόντια .

Επαφίεται , λανθάνουσα η ψυχή τους , στ`αραχνοΰφαντα σπάργανα του τυχαίου.

Κ Α Λ Η Μ Ε Ρ Α 5

Καλημέρα στα ευλύγιστα στάχυα , που δροσίζονται απ` την ανοιξιάτικη μεθυστική πάχνη.
Αναγέννηση του φυσικού τοπίου με μιά αειφόρο ελπίδα για την ενδεχόμενη σωτηρία του .
Λύτρωση πασών των γενεών των ειδών , σε όποια μυστήρια Κιβωτό , όπως του Βιβλικού Νώε.
Ηδύποτος ο ερωτικός μας ασπασμός στα γειτονικά σύνορα του ατραπογενούς χωρόχρονου
Μελωδίες αντιλαλούν στα σανσκριτικά , ύμνους λατρείας των διαττόντων ορέων.
Εφευρίσκω άστατους ρυθμούς , πού παραπέμπουν στούς κλαυθμούς των νεογνών.
Ρωμαλέος αντιτάσσομαι στο πολύ , πασχίζοντας στωικά για το μεροκάματο.
Αθώος θα επιθυμούσα να αποδειχθώ , μή εξαρτημένος από αυθόρμητους όρκους.
Οραματίζομαι φευγαλέα μιά ειρηνική διέξοδο τού είδους μου στο εσωτερικό του Γαλαξία .
Λάμνω την πολύκωπο λέμβο μου, ατενίζοντας γνωστούς στο αρχαίο τους όνομα αστερισμούς.
Ήχοι πλημμυρίζουν τους ανατολικούς ορίζοντες , πού αντλούν κυματισμούς απ` τον αιθέρα .
Μαντεύω ευχάριστα καί αξιόπιστα τί μουρμουρίζουν οι ερμαφρόδιτες σταγόνες της βροχής .
Εστιάζω στόν αόρατο μαγνητικό βορρά και οσφρίζομαι τις αειθαλείς νιφάδες του χρόνου.
Ρήμα συνηρημένο η λέξη , < αγαπώ > , μα την αισθάνομαι μόνο σαν ουσιαστικό .
Αυτογνωσία , που μου λείπει , τολμάω να επιζητώ , χωρίς να κατανοώ γιατί ! !

Κ Ι ` ΟΜΩΣ ΕΜΕΙΣ ΜΙΛΑΜΕ ΑΚΟΜΗ

Με το σπασμένο γέλιο κόντρα
και δυό ματάκια μαζεμένα ,
απελπισμένα προσδοκάμε
της τύχης τ`άτσαλο το βλέμμα.

Σαράκι μεσ`απ` την κοιλιά σου το έμβρυο ,
που σού`σπειραν , σκουριάζει ,
και κάθε υπέρβαση κοστίζει
του τοκετού την άγια λήθη .

Σταγόνες τσίγγινες - λεπίδια -
στον κόλπο ενσκύπτουν και τον τέμνουν ,
και μεσ`τη μήτρα ανακαλύπτουν
τους λώρους σε ρομπότ να λήγουν.

Κι`όμως εμείς μιλάμε ακόμη ! ! !