Ξέρεις να μιλάς χωρίς φωνή,τείνεις σιωπηρά να ξεκουφαίνεις ,
μαίνεσαι ακροβάτης της σιγής και επίμονα τον λόγο σου υφαίνεις.
Μή μιλάς με λόγια ύποπτα με γρίφους .
Το Μαντείο των Δελφών και τ`άλλα ξεπεράστηκαν.
Άλμα η νεότητα του μήκους και του ύψους ,
καλπάζω για την πεντηκοστή όγδοη προσπάθεια .
Άρπαξε τη φλόγα πρίν σε κάψει ,κράτα τ`άλογα από τους χαλινούς .
Βρές τον Κένταυρο , την Μέδουσα την Νύμφη ,
χόρεψε τους ζωογόνους σου χορούς .
Πάρε ορέ τα πόδια σου καί πέτα , βγές απ`το κουκούλι σου κι`απογειώσου.
Δέν σου περισεύει αίμα μέσ`τη μέρα .
Άρπαξε τη νύχτα αυτή και σώσου .
Στά κάτασπρα φαράγκια , στις κορφές , στις πιό ονειρεμένες μου επάλξεις ,
ξαναπετώ , γλιστρώ , αμφιταλαντεύομαι ,
μήν αστειευτείς και μου τ`αλλάξεις .
Νά`μαι στόν Γεροντόβραχο να ατενίζω :
Γκιώνα , Ερύμανθο και Οίτη και Βαρδούσια .
Να`μαι στη Λιάκουρα στον Σαϊτά να αρκουδίζω ,
ν`αγναντεύω Ζήρια , Χελμό, Ταϋγετο μαυρόασπρα .
Δίπλα στό πυρακτωμένο φώς , στο τζάκι ,
μοσχοβολάει κέδρο , αγριελιά και έλατο ,
τ`αχνιστό φασκόμηλο με τρόπο ανέραστο ,
ΆΧ ! και η συντροφιά να ήξερε τί χάνει ,
πού`μεινε πίσω στης πόλης μας το νεκροκρέβατο .
