Μαγνητίζονται , μοιραία , τα σύννεφα στην οφθαλμαπάτη του ορίζοντα,και θωπεύουν στοργικά τα οροπέδια , στις γυμνές ατσαλόραχες.
Ο βορινός άστατος άνεμος, νεογέννητος , τα ταξιδεύει νοτιοδυτικά ,
εμπλουτισμένος απλόχερα , με των εαρινών βοτάνων , το λεπτό άρωμα .
Κοντοστέκονται και προσκυνούν , δεξιόστροφα , το πέτρινο ξωκλήσι .
Ετοιμάζονται σαν μυημένοι Σπαρτιάτες να κουτρουβαλήσουν στούς γκρεμούς
και ζυγοί , πεπειραμένοι , ατρόμητοι και αποφασισμένοι πολεμιστές ,
να ριχτούν σε έφοδο , ισόρροποι , στο κενό , μέχρι να προσθαλασσωθούν .
Νοτισμένο το πέπλο της επελαύνουσας συννεφιάς , βαραίνει.
Ξεσπάει κροταλίζοντας , η καταιγίδα στο σφαιρικό πέλαγος .
Μέ πυροβόλου όπλου συχνότητα αστράφτει , μαίνεται και βροντά .
Διχαλωτοί οι κρουνοί των ηλεκτρισμένων ουρανών ξεσπούν στ`ανοιχτά του Ταίναρου.
Πυρακτωμένη , πορφυρή η σωτήρια λυχνία , ριγεί κι` ανασκουμπώνεται.
Σκοντάφτει βουβή , περιοδικά , η φωτεινή ανάσα της στη μαύρη αντάρα.
Θαλασσοδαρμένοι απ`τη Σφακτηρία μέχρι τον Μαλέα οι ποντοπόροι , σφίγγουν τα δόντια .
Επαφίεται , λανθάνουσα η ψυχή τους , στ`αραχνοΰφαντα σπάργανα του τυχαίου.
