Μ Ο Υ Σ Ι Κ Η Α Π Ο Κ Α Λ Υ Ψ Η

Μέσα εδώ είσαι κρυμμένη , μέσ`το σκάφος στη ταστιέρα ,
στα διαστήματα, πού ιππεύει ο ρυθμός.
Στά κλειδιά , μέσ`τα γρανάζια , στις χορδές σε νεκροφάνεια ,
μέσ`τις κλίμακες , πού βγάζουν σε γκρεμό.

Κι`εφευρίσκω στον παλμό μιάς αόριστης ανάγκης
τρόπους να αιμοδοτώ μέσ`τα όρια , που διατάζεις,
και τρεκλίζω στο σκοπό και μορφάζω όλο ευγένεια
διατρυπώ το σχήμα αυτό , πού είσαι μέσα του ιέρεια.
Μα μη θαρείς , πώς το αίμα αυτό έχει τάσεις και οράματα,
τύπου μετουσίωσης - μοιραίας - σε νερό τόσο υπάκουα.
Ζύγιζε λοιπόν σεμνά ΟΧόοοοοο λεμφοκύταρα σε μείζονα,
και το πλάσμα διαυγές - δικαίως - να το γεύεσαι φιλήδονα,
μιά και γέννησα ρυθμό ΕΧέεεεεεε αιωρούμενο στο τίποτα,
πού`χει μάνα δίκτυο ινώδες τρομαγμένο απ`την ερπύστρια .

Τραγούδι - τραγουδάκι - ίαμβοι και λυρισμοί,
μέσα απ`το δισάκι , κάπου στη χολή ,
γνώση - απορία - παγιδευμένη οργή ,
μέτρο στο στιχάκι : Μουσική Αποκάλυψη !!!
Δεν με ρωτά κι`εγκυμονεί κι`ενσκήπτει νύχτα και φοβίζει.
Τόνοι στεγνοί , αρμονικοί , μέσ`απ`τού χρόνου τους την πρώτη ΗΒΗ !!!!

Η φωλιά σου εκτεθειμένη στούς αυλούς στα ηλεκτρόνια,
και στά πλήκτρα , πού οδηγούν σε έρεβος ,
στα πετάλια στούς ασκούς σου στούς αδειούχους κυνηγούς σου
και σε μένα και στούς τόσους μου ληστές.

Καί ορμάω γιά χορό τότε , πού τα φώτα σβήνουν ,
αεροβατώ σ`ωκεανούς μέσ`των παύσεων τους γρίφους ,
γιά να αγγίξω το στιλπνό τα μάλα ανέκφραστο κορμί σου ,
και να μπώ στόν πειρασμό να κουρδίσω κάποια ΜΙ σου.
Αχ συμφωνίες και άριες ΑΧάαααα κονσέρτα και πρελούδια ,
Μότσαρτ , Μπετόβεν , Μπάχ , Μπερλιόζ , Βάγκνερ, Σοπέν ,Φόν Κάραγιαν,
νέγρικα μπλούζ , μπουζούκι , ούτι , τζαζ ρόκ , πάνκ-ίμο ντίσκο είδωλα ,
Σινάτρα , Χέντριξ , Μπήτλς και Στόουνς , Χατηδάκης Θοδωράκης σε άσματα.
Αχ πώς διανύθηκαν θολά ΑΧάαααα τα χρόνια , πού δραπέτευσαν ,
μέσ`από εφήμερους σταθμούς Αλίμονο σε όνειρα , που πέταξαν.

Τραγούδι - τραγουδάκι - το ντέφι μοναχό ηχεί.
Ατσίγγανε λιποτάκτη χόρευε δόσ`μου ζωή.
Άγνοια - ηρεμία - απροσδιόριστη φυγή.
Σπινθήρας στο σκοτάδι : Μουσική Αποκάλυψη!!!!!
Δεν με ξεχνά, η νύχτα περνά , κι `ενσκήπτει ημέρα και σφυρίζει.
Με λέξεις γυμνές , φράσεις κομψές , με όργανα μιάς λύσης , που ΕΛΠΙΖΕΙ !!!!!

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΘΕΑΤΗΣ ΣΤ`ΑΛΩΝΙ

Διαμαρτύρομαι αγέρωχος ενάντια στη φύση ,

που ότι δεν ειναι μαχητό αργά το μεταλλάζει ,

κι`ενώ η μετάλλαξη μαίνεται κι`αιώνια καλπάζει ,

αποφασίζει απόλυτα ποιός χάνεται , ποιός ζεί .

Δέν τους μπορώ τους εμπαιγμούς στ`αλώνι .

Νάτος ο κόσμος θεατής στα θεωρεία της βουλής .

Δέν τους μπορώ τούς εμπαιγμούς στ`αλώνι ,

στ`αλώνι εςίμαι Διγενής , Δαυίδ , πολεμιστής .

Νάτος ο κόσμος θεατής στά θεωρεία .

Διορθώνω την πορία με εξάντες με ραντάρ .

Φώς χύνομαι και χυμάω να σ`αρπάξω .

Δρώμενα συνβαίνουν ανξάρτητα απο εμάς ,

κάπου στο ενυδρείο μας , πού ψάχνω .

Στηρίζομαι μεταίωρος στο θείο δεκανίκι ,

που καθε τί πολύτιμο με γρίφους το κοσμεί ,

που κρύβεται στη μύηση των εκλεκτών της Δύσης ,

κλέβοντας καθ`υποτροπή απ`την Ανατολή .

Στό πιό αγνό θανατηφόρο σου όραμα ,

Νάτος ο κόσμος θεατής στα θεωρεία της βουλής ,

Σόδομα - Γόμορα της Γραφής, ραδιενέργεια της στιγμής .

Νάτος ο κόσμος θεατής στ`αλώνι .

Μέ βαρύτητα και έλξη κι`αστραπής φωτόνια ,

μ`ουρανούς σημαδεμένους ταξιδεύω .

Τί βιασύνη! Χρώματα πρωτόγονα .

Τί κι`αν ζείς εσύ κι`εγώ πεθαίνω!

ΟΤΙ ΚΙ` ΑΝ ΕΙΜΑΙ.

Κι`ότι άν είδα, ήταν όραμα τυφλών,

Κι`ότι δεν είδα μετουσιώνεται στο είμαι,

Κι`άν ότι είδα σας το εμπιστευθώ,

τότε δεν θ`άμαι εγώ αυτός που είμαι.

Κι`ότι αν είμαι, δέν είναι ορατό,

Κι`ότι δεν είμαι είναι αυτό που θέλεις,

Κι`άν ότι είμαι σας το εκμυστηρευτώ,

τότε δεν θ`άμαι εγώ αυτό που βλέπεις.

Κι`ότι αν λέω μοιάζει τραγούδι των τραυλών,

Κι`ότι δεν είπα το προδίδει ο θυμός της πανσελήνου,

Κι`άν ότι πώ θα σας το εγγυηθώ,

τότε είμαι ο βοών στο μέσον της ερήμου.

Κι` ότι άν άκούω , σβήνει ανάδελφη ηχώ,

Κι`ότι δεν άκουσα άδει ριζίτικα στο Σπήλι,

Κι` άν ότι άκουσα σαλεύει μέσ` απ`το πνευστό,

τότε θα είμαι Κέρβερος στην δυαδική μου πύλη.

Κι`ότι άν γράφω , ενέχει νόημα κρυφό,

Κι`ότι δεν έγραψα διαβάζεται στο κύμα ,

Κι`άν ότι έγραψα βροντάει από καϋμό,

τότε δεν ξέρω τι είμαι σε τροχειά και είναι κρίμα.

ΣΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΓΙΩΡΓΟ ΧΙΟΥΤΕΑ

Φίλος ο ποιητης, αρμένιζε σε πολλά υποσχόμενες θάλασσες και ουρανούς

Ακούραστος . Δεν τον έμελλε άμεσα να προσγειωθεί ανάμεσα στα κρίνα.

Έσκυβε βέβαια ταπεινά , όλος προθυμία , και ξετρύπωνε τις κρυμμένες λέξεις.

Αρκούσε να καλαφατίσει την πολυπόθητη καλοτάξειδη ομοιοκαταληξία .

Επιδίωξή του, οι μετρημένες έννοιες να μονοιάζουνε μνήμη και ψυχή.

Ο ποιητής ρεμβάζοντας ελέυθερος , αναλήφθηκε μετέωρος στον αιθέρα.

Σεληνιασμένα τα κύματα , ανατριχιάζοντας, όλο αντάρα φουρτούνιασαν.

Ζύγωσαν γοερά στο κατώφλι του φιλόξενου θαλασσόσπιτου στη Σελινίτσα.

Κατευώδωσαν τον ποιητή ασθμαίνοντας , με αλμυρά χάδια και φιλιά.

Με τα πρωτοβρόχια θα ρέουν κελαρίζοντας τα νέα του στιχάκια.

Μόλις ξεκινήσουν τα μπουρίνια θα τα απαγγέλει μεγαλόφωνα ο Σιρόκος.

Όλοι μας θα τα διαβάζουμε καλογραμμένα από τούς επικούς κεραυνούς.

Ο ποιητής θα κρατάει ανοιχτή επικοινωνία μαζί μας.

ΝΥΧΕΡΙΝΗ ΜΕΤΕΩΡΗ ΕΙΚΟΝΑ

Κεχριμπάρι στλιπνό, η περιοδική πανσέληνος, έχει αρχίσει να δύει ανάγλυφη.

Σμήνη βιαστικά, τα βουερά ευέλικτα ψαρόνια, φτερουγίζουν, τέτοια ώρα, ειρινικά.

Οί πρώτες σταγόνες της νωχελικής βροχής γλυστράνε αθώες , αθόρυβα.

Μόλις άρχισαν οι κοασμοί των βατράχων και τα τραγούδια των γρύλων.

Σπινθιρίζουν ανάμεσα στα ευωδιαστα θυμάρια οι αόρατες πηγολαμπίδες.

Αναδεύονται από το μαϊστράλι τα αλμυρά αρώματα των άβατων βοτάνων.

Ελεύθερος ο παλινδρομικός μετέωρος παφλασμός των παράλληλων κυμάτων.

Χοντρόκοκκη φωτογραφία η αεικίνητη εικόνα, που μοιάζει να ξεκολλάει απ`το τοπίο.

Ο χορός είναι κυκλικός, πανηγυρικός, επικός, μεταμφιεσμένος σε δίδυμο ζεϊμπέκικο .

Στον ανατολικό ορίζοντα εισβάλλουν αντιπαρερχόμενα τα πρώτα χρώματα της αυγής.

Κ Α Λ Η Μ Ε Ρ Α 3

Καλημέρα ,τραγουδάει κελαρίζοντας ανάμεσα στις κροκάλες,στις λάσπες,στα φύλλα,στις ρίζες.
Ξυπναέι τα υδρόβια ,αναστατώνει την ισορροπία του κέλυφους των βελανιδιών,των καρυδιών ,των κάστανων.
Λαμπιρίζει - πολύτιμο - στις φευγαλέες ριπές του ήλιου,πού αιωρούμενες το φιλούν.
Ηδονικός ο παφλασμός του στις διάσπαρτες αβαθείς λευκοπράσινες λιμνούλες της χαράδρας.
Μολύνεται δολίως με τα χημικά και τοξικά απόβλητα,των όποιων εκγληματούν κατά συρροή.
Επουλώνει εναγωνίως ,αλλά ματαίως,τις βαρυές πληγές του,ελπίζοντας στωϊκά στη βροχή.
Ρανίδες της εισχωρούν ευεργετικά στον πολύπαθο υδροφόρο ορίζοντα σάν ιαματικό φάρμακο.
Αγριολούλουδα λυγίζουν τολμηρά στις όχθες του, προσκυνώντας ταπεινά τον ζωοδότη τους.
Ολισθαίνει χορευτικά στα γρανιτένια στενά και χυμάει ακράτητο στα ανοιχτά λειβάδεια.
Λαχανιάζει απ`την απότομη τρεχάλα,καθώς ξεστριμώχνεται- κουτρουβάλα -από το σκοτεινό στόμιο.
Ηρεμεί στις αφιλόξενες αγγαλιές του υψηλού φράγματος ,αλλά δεν βολεύεται να ησυχάσει.
Μητέρα φυλακισμένη,ελεγχόμενη,τιθασευμένη γογγύζει και χτυπιέται ομόκεντρα στα τείχη.
Εκμετάλευση προγραμματισμένης ροής,κατ`εντολή της αυτοανακυρηχθείσας κορωνίδας.
Ρήγμα σεισμογενές στον πυθμένα. Η καταβόθρα ρουφάει την λίμνη λυσσασμένα .
Αρδεύει το ποτάμι κατ`επιλογή του τυχαίου . Φτού Ξελευτερία .

Κ Α Λ Η Μ Ε Ρ Α 1

Καλημέρα στην εκκίνηση της 21.120στής σπείρας του ιδιωτικού μου χρόνου.

Ασαφείς αναλαμπές σκόρπιων απασπασμάτων της μνήμης μου ανακατατάσσονται.

Λαμβάνω ημιόρθια θέση , ατενίζοντας τα στάδια της ζωής μου και αφουγκράζομαι.

Ηχούν ολόγυρα πολυφωνικά : τα τιτιβίσματα , οι κοασμοί , οι ερπίστριες , , οι ωδές.

Μαέστρος ο Μαϊστρος ρυθμίζει την ένταση , τις συχνότητες , το ύφος της ορχήστρας.

Ενεργοποιημένες οι τεντωμένες χορδές της δίκαιης ίσπλιγας αδημονούν τρίζοντας.

Ρέει το οξυγόνο στούς νευρώνες , τα μέλη ριγούν , οι κλειδώσεις ζυγίζουν το γαλακτικό οξύ.

Ανασαίνοντας βαθυά , επαναληπτικά , ένρινα , εκπνέω μέσα από το έρκος των οδόντων .

Γέρνω το βάρος ισόρροπα σ`ένα λίκνισμα πίσω.Ακούω την < πόδα παρά πόδα > εντολή.

Επιθετικά επιστρέφω , με φορά εμπρός . Συγχρονίζομαι με το λύσιμο της λαβής του αφέτη.

Νέοι,νεογνά,γέροντες ,θήλεα, άρρενες ,υγιείς ,ασθενείς, ικανοί ή όχι, θέλουμε δεν θέλουμε,

Εκκινούμε, με όσο στύλ διαθέτει ο καθένας, εγκαταλείποντας την όποια αφετηρία μας.

Θριαμβεύβουμε κάθε στιγμή,Κάθε ανάσα που δικαιούμαστε είναι ένα ζωντανό βραβείο.

Λαβωνόμαστε σώζοντας ότι νομίζουμε σκόπιμο να σωθεί με αμφίβολα μέτρα και σταθμά.

Ισότητα στην επίγειο ζωή με φειδώ στην αλαζωνεία,στην βιβλική αμαρτία ,στην ελευθερία.

Αλέκτωρες αφυπνίζουν,λαλώντας τρίς ,τους μέχρι αποδείξεως του εναντίου αξίους ή αδίκους.

Μαγεμένος στην ανάλαφρη αγγαλια της γαλαζοπράσινης ελεγείας την πηγών κάθε Ευρώτα.

Ερωτευμένος με τα αεικίνητα πράσινα αχνάρια, που ζωγραφίζουν τα δυό ζωντανά μάτια της,

Ροής της Ατσαλόραχης, κυματισμού στον αφρό της Κρανάης,ανέμου της Ειρήνης, φωτός της Δανάης.

Αγγελιοφόρος συναρπαστικών διαχρονικών μαντάτων της μοναδικότητας της αξίας της ζωής.

ΜΙΑ ΕΥΡΥΕΝΑΓΩΝΙΑ ΜΑΤΙΑ

Μιά ματιά, μέσα απ`την ευρυεναγώνια άποψη, που αποδέχτηκαν οι μνήμες μου ν`αναγνωρίζουν,

σχηματίζει, ιχνογραφεί και προβάλλει μέσω των αμφιφληστροειδών χιτώνων των οφθαλμών μου,

στην ανακατατάξιμη, ηλεκτρομαγνητικά, δομή των απαιτητικών εκπαιδεύσιμων νευρώνων μου,

αλλεπάλληλες αλληλουχίες επικών εναγγαλισμών ή ερωτικών συγκρούσεων στίς ατραπούς του αόρατου,

όπου βραδυφλέγονται , ετεροεκρηγνυόμενα, τα μοναδικά υλικά, που συναποτελούν μέρος της ύλης αυτού του χάους.

Μιά ματιά, μέσα απ`την δίοδο της ίριδάς μου, που παθιασμένα τακτοποιεί τα διασπειρόμενα αεικίνητα φωτόνια,

συλαμβάνει και αιχμαλωτίζει επιλεκτικά, την χαρίεσσα ελκυστική μορφή σου μέσ`τούς φωσφορίζοντες αγρούς του Μάη,

στούς νεογεννημένους δυτικούς γκρεμούς των τεσσάρων χιλιάδων ετών με τις μακρόσυρτες έγχρωμες ραβδώσεις,

στο στλιπνό κατάμαυρο της λάβας, στο ζωντανό κόκκινο του κάδμιου, στο καυτό κίτρινο του θειαφιού,

στό λικνιζόμενο στους εναλλασσόμενους ρυθμούς των αφρών των κυμάτων, πάλευκο της τέφρας,

και κατάπληκτη ψυχοταξιδεύει στα αναδυόμενα πολύχρωμα χαλιά των μυρωδάτων κρεμαστών κήπων.

Αάχ! και νάμουνα το δροσερό αεράκι, που σκαρφαλώνει με περισσή χάρη τα καλλίφωνα ανθισμένα γκρέμια,

πού κοντοστέκεται στροβιλίζοντας κάπου - κάπου , παλινδρομόντας λαχανιασμένο, ξεφυσώντας ανάλαφρη αλμύρα,

και εισπνέοντας την νοτισμένη εκπνοή του, εμπλουτισμένη με άρωμα μεθυστικό και αθάνατο νέκταρ ,

φθάνει στο διάσελο του ανεμοχαϊδεμένου Σκάρου, μεταγγίζοντάς του τα πυροκλαστικά πνιγμένα τραγούδια,

από τα εμπόλεμα διάπυρα έγκατα της γής , μέσα από την προϊστορική ηφαιστειακή σύριγγα της Καμένης,

παράγωγα των συριστικών ερωτικών αγκομαχητών των εσαεί συγκρουομένων πλακών του ρήγματος,

ψυχόμενα με την αγανακτησμένη αυτοθυσία των αγέρωχων μορίων του αυτοαναστηνόμενου σώματος της θάλασσας ,

για να μεταλλαχθούν, εξατμιζόμενα , στο δροσερό αεράκι , που θάθελα , θάθελα Αάχ ! να είμαι!

Μιά ματιά, μέσα απ`την βραχυεναγώνια άποψη του απειροστού ορατού κλάσματος του συμπαντικού ενός,

αποκαλύπτει, πώς , όταν του μέγιστου το έλασον είναι άπειρο και του έλάχιστου το έλασον είναι πάλι άπειρο,

και τα συστατικά : ύλη και ενέργεια είναι πεπερασμένα και συνθέτουν και συναποτελούν τα πάντα,

και όλα είναι ζωντανά και τίποτα δεν έχει την πολυτέλεια να χαθεί , αλλά φυσιολογικά, εξελεικτικά, κληρονομικά,

μεταλλάσσεται σε άλλη μορφή , τότε άς αναγνωρίζουμε χωρίς ανυπόστατες αμφιβολίες και άς εμπιστευθούμε,

τις άναρθρες αρχές : ΑΓΑΠΗ , ΙΣΟΤΗΤΑ , ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και μετερχόμενοι μεθόδους έμμετρης χρήσης τους ,

άς συνειδητοποιούμε πώς , ίσως, μόνο έτσι θα κρίναμε , ότι έχουμε δικαίωμα να αποτελούμε

ένα από τα βιώσιμα είδη των τόσων ποικιλόμορφων εκφάνσεων της ζωής σήμερα ,

χωρίς να επιβαρύνουμε με την τυχαία παρουσία μας και τις μή αυτοελεγχόμενες δράσεις μας την Εντροπία του πλανήτη Γή , που μας φιλοξενεί!

ΣΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ

ΣΣτο αισιόδοξο , δειλό μου , νέο παραμύθι ,
το τσάϊ αχνίζει τ`άρωμα του γιασεμιού ,
το άστατο είδωλο του νού , ορέγεται τη φύση ,
ενώ τα όνειρα π` αδράχνουνε στο τέμπλο τ`αργαλειού ,
πολύφωνους αγέρωχους λεπτόρυγχους διαύλους ,
πού ηχούν καλειδοσκοπικά τις εικόνες του νερού ,
ίσως γνωρίσουν με το νί και με το σίγμα ,
πώς λάμπει στα όρια το φώς του σκοταδιού .
Πιό ιδανικός , πιό παιδικός , στίς μαρμαρένιες στράτες ,
εισβάλει θεράπων - λυτρωτής - ο μύθος τ`αλωνιού ,
κι`οι Διγενείς , οι Ακρίτες , οι Γυρίνοι , οι Σπαρτιάτες ,
ζώνονται τ`άρματα στις άκρες του παντού ,
που το κενό το άϋλο , ενώ συγκρατεί το όποιο σύμπαν
και διακομίζει - φώς κεριού - κάθε μύνημα θαμπό ,
άμεσα λαχταράει - αποζητάει κάποιο σχήμα
και μετουσιώνεται σε στέρεο καί υγρό .

ΕΠΙΛΟΓΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ 1

Ανάλαφρο ρυτίδιασμα στο μολυβί της θάλασσας , η αύρα ,

διαχέεται ραπίζοντας - όλο ευωδιά ιώδιου - τις άγριες θυμωνιές ,

σε συνεφάκια βιαστικά σηκώνοντας , τις άμμους της αλάνας ,

π`ανοίγεται , χαρίεσσα κι` ευρύχωρη , από αέναες ριπές ,

του Αίολου κατόρθωμα , στούς χρόνους , που φύγαν πίσω , σαν αστραπές !

Αναδυόμενες σε προσκαλούν , κλίμακες λαξεμένες ,

σε λατομεία πανάρχαια , πού βούλιαξαν μετά ,

κι` αρχίζουν τώρα απότομα , τελείως ξεκομμένες ,

από την ίσαλο γραμμή , πρός δυσμάς ή ανατολάς ,

μετέωρες , δυσπρόσιτες , όλο μύθους λευτεριάς !

ΑΝΩΝΥΜΗ ΣΑΪ¨ΤΙΑ

Την μυστηριώδη ώρα του γλυκού ευρυγώνιου λυκόφωτος,

που ξετυλίγεται, απλώνεται και σκεπάζει τον ορίζοντα,

με της διάφανης πορφύρας τις κρυστάλινες αναλαμπές,

σε μεγαλειώδεις, άτακτες, σιωπηλές,παρατάξεις,

βιαστικά μεταλλασσόμενες σε λυρικές συχνότητες,

του ευρέως φάσματος του αόρατου και του ορατού,

αντικατοπτριζόμενες στού ελεύθερου λιμνότοπου

τα κοάζοντα , αβαθή , υπάκουα νερά,

και διακοσμούμενες από τις ποικιλόμορφες,

κατάμαυρες , κόντρα στον ήλιο θυμωνιές,

παρουσιάζονται σαν ιπτάμενες λευκές πινελιές,

τα αντιπαρερχόμενα σμήνη των οξύρυγχων ερωδιών,

ζωγραφίζοντας με τις καλοζυγισμένες σαϊτιές τους

μοναδικούς ζωντανούς πίνακες στόν χώρο.

Πόσες ευτυχώς φορές, λίγες , όσο κι`άν μοιάζουν πολλές,

βρέθηκε , τυχερός , ο καθένας μας , καταμόναχος έστω,

να θαυμάζει , με γαλήνια την βασανισμένη ψυχή του,

αυτή την μεγαλειώδη μαγευτική ομορφιά

και ενδεχομένως να συμμετέχει κι` ο ίδιος παθιασμένα,

σαν μιά ακόμη ανέμελη , ανώνυμη ελεύθερη σαϊτιά,

με μία μακρόπνοη κατάδυση μέσα στη λιμνοθάλασσα,

μέσα στο μαγικό τοπίο , μέσα στην μυστηριώδη ώρα,

του γλυκού λυκόφωτος , που αγγαλιάζει και θωπεύει τα πάντα.

.

ΛΕΙΨΥΔΡΙΑ

Έρπει ο μαρμάρινος πυθμένας της χαράδρας - φίλντισι ασημόχρυσο -

στα μουσκεμέμα στενά του Ρίντομου, νωχελικά και αθόρυβα.

Σκουπίζω βιαστικά ένα δάκρυ, πού μπερδεύτηκε στη ψιλή βροχή,

απ` τ` αριστερό μάγουλό μου, με το βρεμένο μου μανίκι , μιά δυό φορές .

Διαβαίνουμε το διπλό βυζαντινό τοξωτό γιοφύρι στό κέντρο του πουθενά.

Πρός τα πάνω απλώνεται το βλέμμα μου, κι`αναρριχόμενο παρέα με τον άνεμο,

γεύεται την κρεμαστή βλάστηση του άγριου πρωτόγονου φαραγγιού.

Η στερημένη ψυχή μου απογειώνεται κόντρα στις βορινές ριπές του χαλαζόβροχου,

διαπερνώντας ή δρασκελίζοντας με χάρη την κεραμική διπλή αψίδα του γιοφυριού.

Όμως , ενώ δάκρυζε συνεχώς ο ουρανός, δεν έρεε γάργαρο το νερό στο ποτάμι.

Βοτσαλωτός ο βυθός του , καλοσυντηρημένο καλτερίμι έμοιαζε, περίτεχνο.

Λειψυδρία, μεσα στη βροχή λειψυδρία, που στέγνωσε κορφές, ράχες, πεδιάδες,

που στέρεψε το Ρίντομο, την Λαγκάδα, τον Κοσκάραγα, την Νέδα, την Λεπίδα.

Κι`όταν τα πυρωμένα χνώτα της φωτιάς κάλπασαν με ιαχές απειλητικές,

εύκολα γινήκαν όλα παρανάλωμα . Κάρβουνο και μαύρη στάχτη γινήκανε. . . . . . . . .

ΧΩΡΟΥΝ ΑΡΑΓΕ ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΕΔΩ ?

Αλαφιασμένος ο μονόφθαλμος φωτοδότης, βούρκωσε σκοτωμένο αίμα.
Το πορφυρό στεφάνι του στο στερέωμα στίλβει, πυρακτωμένο μαγγάλι.
Όπου νάναι θα ξεχυθούν τα καιώμενα σπλάχνα του να μας τημωρήσουν.
Χρώματα πένθιμης βιβλικής δύσης κατέκλησαν , μέρα μεσημέρι,τον ουρανό.
Κουρνιαχτός οι κατάμαυρες συνεφώδεις στάχτες, αιωρούνται στεγνή βροχή.
Ασύμετροι οι χοροί των κυματισμών των φλεγομένων δένδρων των δρυμών.
Παρακολουθούν ανήμποροι, ειδικευμένοι και ανειδίκευτοι της πανίδας, ως χλωρίδα.
Ότι μπορεί να ουρλιάξει, από ανθρώπους, δάση. ζώα, σπίτια, βράχια, ναούς , ουρλιάζει.
Ουρλιάζει και η Νίκη του Παιωνίου, ο Ολύμπιος Δίας, ο Ερμής του Πραξιτέλη.
Ουρλιάζει γιά το Λυκαίον και το Κωτύλιο όρος ο Επικούριος Απόλλων .
Δεν υπάρχουν ικανά κριτήρια να ερμηνεύσουν τα μακρόσυρτα ουρλιαχτά.
Αγριεμένοι κάτοικοι, κατοικίδια και μή, αναφλέγονται ! αναφλέγονται !
Βογγούν, μουγγανίζουν ,στενάζουν, κακαρίζουν, βελάζουν, και πεθαίνουν.
Το ζωογόνο ηλιακό φώς μεταλλάχτηκε. Δεν χωρούν οι ποιητές εδώ.

ΡΗΤΟΡΙΚΗ ΕΡΩΤΗΣΗ ΑΡΙΘΜΟΣ: 1

Who may know in what many kinds of adventures shall lead us these

digital steep highways and paths ! !

ΠΟΙΟΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΣΕ ΤΙ ΓΚΡΕΜΟΥΣ ΟΔΗΓΕΙ ΑΥΤΗ Η ΨΗΦΙΑΚΗ ΑΤΡΑΠΟΣ !!