και ενώ το πρώτο παγόνι κάθισε ανέμελο και βολεύτηκε αρκούντως στο κλαρί της σημύδας
κόντρα στο φευγαλέο φώς της δύσης ,
πάνω από το δεξί άκρο του κοίλου της νεοκλασικίζουσας σκηνής του θεάτρου,
στο φιλόξενο πάρκο της Βαρσοβίας ,
με φόντο τον αντικατοπτρισμό στην μαυρόασπρη λίμνη του θερινού ανακτόρου ,
πολλά παγόνια άρχισαν με μελετημένα φτερουγίσματα να λαμβάνουν αντίστοιχες θέσεις
και οι ωδές πού ακούσαμε από τις συνηχήσεις των κραυγών τους μέσα στο γαλήνιο
σούρουπο
μας έφεραν σε αιώρηση και πτήση πάνω από το ευτυχισμένο δάσος ........
Σώτο Τί πανέμορφες φωτο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο αστείο είναι πως βρισκόμουν και γω στη Βαρσοβία 3 μήνες πριν από εσένα...Κρίμα που δεν συνέπεσε
Κατερίνα.
Συναντάει ο οδοιπόρος στις βιαστικές λεωφόρους , στους παραποτάμιους δρόμους , στις γέφυρες και στα σοκάκια της Βαρσοβίας : την υλοποιημένη άποψη του σεβασμού στην αίσθηση της αναπαλαίωσης - νεκρανάστασης της πόλης ,πού βομβαρδίστηκε από την ολέθρια πολεμοχαρή Γερμανική μηχανή ,την γαλήνια στάση ζωής στα απέραντα επισκέψιμα , πολυάνθρωπα , ζωντανά πάρκα - κήπους με τις άπειρες διαφορετικής ομορφιάς εικόνες των αντικατοπτρισμών στα ρέοντα ποτάμια εντός τους , την επιμελώς μελετημένη μοντέρνα Αρχιτεκτονική στο κέντρο της νέας πόλης και δίπλα στον πλωτό Βιστούλα .
Διαγραφή