Στίς πάλλευκες πολυταξιδεμένες σαϊτιές του αβέβαιου ορίζοντα,
υδραναγεννώνται οι μύθοι , αντιλαλώντας τις συριστικές τους μελωδίες ,
σε νεφελώματα σπαρμένα και σ`άστρα στίλβοντα ,
σε κόσμους σμιλεμένους σε εύθραυστο γυαλί ,
σε ήλιους ζυγισμένους σ`ελλειπτική τροχιά ,
στά σύνορα του χώρου , στου αύριο το γιατί,
στην κουρδιστή αιτία - τη μάνα τη μισή - ,
του σπέρματος του κόσμου , πού κοχλάζει για να ζει !
Όπως ακριβώς το γράφεις ! Ουδέν ζωντανό , άν δεν κοχλάζει !
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην ψηφιακή έρημο σαρκάζει η έλλειψη της τάχα ζητούμενης επικοινωνίας !
ΑπάντησηΔιαγραφή