...από μακρυά ακούγονται ...αόρατοι ακόμη ...σαν θυμωμένο μελίσσι, και ενώ το αεικίνητο γαλάζιο κελαρύζει και βρυχάται στον προϊστορικό του δρομολόγιο , μονίμως νέο ...να ! αντικρίζεις ανάμεσα από τα φυλλοβόλα δένδρα την επιβλητική τους παρουσία και τώρα ,το αιώνιο τραγούδι τους σε καθηλώνει και προτιμάς να μένεις άφωνος και μετά να αναβαπτίζεσαι ανεξαρτήτως στα αθάνατα νερά τους ...παίζοντας με το ουράνιο τόξο πού σου δωρίζουν ... 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου