Αιωρούμενες οι φευγαλέες σκέψεις , κλυδωνίζονται θροϊζουσες αόριστα .
Σφιχταγγαλιασμένες μεταξύ τους , συντροφεύουν τα ιαματοφόρα ταξείδια μας .
Πόσο ευχάριστα αναπαύονται στις γαλήνιες φτερούγες τού ισσόρροπου λήθαργου !
Συνωμοτούν , όπως στα παιχνίδια δίχως σύνορα , όλο αφέλεια και χαμόγελο ,
ώστε , με την γενναία σύμπραξη των αντίστοιχων δυνάμεων του Σύμπαντος ,
να δομήσουν με υπομονή , έμπνευση και μεράκι τον βρεφικό ιστό του τραγουδιού ,
προκειμένου η αραχνοΰφαντη ιστορία του να αντέξει στις Συμπληγάδες του Χρόνου .
Να πού άντεξαν του Ομήρου η Ιλιαδα και οδύσσεια .
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντεξε και ο Ερωτόκριτος.
Εκπαιδευόμενοι , μάθαμε κάτi από τα λάθη μας άραγε ?
Αν και εκλαμβάνω το ερώτημά σου ως Ρητορικό ,εκφράζω την αγωνία μου γιά το άν είναι το είδος homo sapiens σε θέση να μάθη από τα λάθη του .
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς τραγουδάμε τις μελωδίες , αγριεμένες και μή και ας αναπαυόμαστε ειρηνικά στις αιωρούμενες μουσικές κλίμακες .
ΑπάντησηΔιαγραφή