Με δεδομένη την ανθρώπινα δοκιμασμένη , σχέση με τον αιώνιο έφηβο καθρεπτιζόμενο ως αιωνόβιο παιδιόθεν σοφό , στο βιβλίο της αυτομυθιστοριογραφημένης ζωής του / μας , πού είμαστε τυχεροί να προλάβουμε να διαβάσουμε , η αντικειμενικότητα ή η υποκειμενικότητα δοκιμάζονται και τελικά δεν χωρούν στο δραματικό γίγνεσθαι της ασθμαίνουσας , εγκυμομούσας και συγχρόνως τίκτουσας την υγρασία της γραπτής κρυστάλινης φωνής του, πραγματικότητας .Ο Γρηγόρης Καγγελάρης σηκώνει το ευρύστερνο υψηλότατο και πολυτάλαντο εγώ του , σημαία δεμένη στο κοντάρι του επί κοντώ και μετέρχεται , μετουσιώνοντας την επίγνωση της αδυναμίας του σε στίλβουσα αλλά και απαστράπτουσα θετική δράση , ανάλογα από ποιά οπτική γωνία και σε ποιά απόσταση είναι σε θέση ο αναγνώστης να τολμήσει να τοποθετήσει τον εαυτό του , διαβάζοντας : Ο Σπούτνικ ταξιδεύει ακόμα .
Ευτυχώς ο Γρηγόρης Καγγελάρης είναι στην απαιτούμενη θέση ισχύος , ώστε στην ενδεχόμενη έλλειψη ευέλιξίας του αναγνώστη , να επεμβαίνει ο ίδιος με την αριστοτεχνική εναρμόνιση του ρέοντα λόγου του, ώστε αυτός να ηχεί ανολόγως , ως καλοκουρδισμένο τάλαντο πρόσκλησης στην θεατρική αρένα ή στην τράπεζα των συνδαιτυμόνων , όπου ο οίνος μετουσιώνεται στο αδελφικό αίμα πού μας ενώνει .
Ας ταξιδέψετε λοιπόν και εσείς με τον Σπούτνικ στο ταξίδι , πού σας χαρίζει .
