

Χiμάει αγέρωχο το όχημα με τους επιβάτες του, με βρυχηθμούς σιγουρα ακατανόητους
προς το πολλά υποσχόμενο μέλλον , ενώ συνθλίβονται σε αεικίνητα σχήματα ,
κόντρα στο παρμπρίζ , οι ανοιξιάτικες σταγόνες της ευωδιαστής βροχής .
Τ`άγρια λουλούδια , πολύχρωμος τάπητας ν`αναπαυθείς .
Καταπράσινος ο λόφος , φοράει περήφανος γιά στέμμα το φρούριο.
Ντυμένα τα τείχη του με μούσκλια , σαλιγκάρια και λειχήνες αντέχουν .
Η παλιά αίγλη έχει πιά χαθεί μαζί με δούλους και άρχοντες .
Τα μουσκεμένα λιβάδια εισβάλουν στα ρουθούνια μας .
Μας πλημμυρίζει το άρωμα του φασκόμηλου και της ρίγανης ,
σε μείγμα , που εμπλουτίζεται ερωτικά με θυμάρι , ρετσίνι και μέντα.
Το αίμα καλπάζει.Οι αισθήσεις είναι απολύτως βέβαιες .
Είμαστε ζωντανοί ! ! ! !
Αφουγγράζομαι μαλλον πολύ προσεκτικά , διότι όλο και διατηρώ ζωντανή την ελπίδα , πώς είναι ακόμη και τώρα , που όλες οι πόρτες είναι ερμητικά διπλοαμπαρωμένες ,ενδεχόμενο να διαβάζουμε μικρά η μεγάλα κείμενα , αποστασιοποιημένοι από την βάρβαρη βεβήλωση της δυνατότητάς μας να μετερχόμεθα συνηρμούς γιά να επικοινωνήσουμε .
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο ελπίζω να είμαι κουφός , και γιά αυτό δεν ακούω , παρά να μην υπάρχει τίποτα να ακούσω .
Καλησπέρα!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή