ΤΟ ΑΕΙΖΩΟ ΠΑΡΟΝ ΤΩΝ ΖΩΝΤΑΝΩΝ

Ο ποιητής θα γεννήσει ισορροπίες μιά και ο σύνθετος λόγος του είναι έμμετρος

και καλπάζει ελεύθερος , στα όρια όμως πού αυτοκαθορίζει

η εντροπία τών γραμμάτων στην κάθε αλφάβητο.
Ο ποιητής παράγει τις αποδράσεις μέσα στο σχήμα πού τον περιβάλλει.
Ο ποιητής ελευθερώνει την απάντηση του έμβριου πού προβαίνει στην διακήρυξη

της ελευθερίας του έμπρακτα , όταν σπάει τα νερά της μάνας του και κόβει

τον ομφάλιο λώρο εξάρτησης από τον δημιουργό - αφεντικό του με όποιο κόστος ,

το οποίο βέβαια καλείται να πληρώσει αλλά νά !
Μόλις χάσουν οι ματαιότητες τα αφεντικά τους τους , το μέλλον των οραμάτων

των θνητών και των αθανάτων μετουσιώνεται στο αείζωο παρόν των ζωντανών .

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΤΙΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΜΗΤΕΡΕΣ !

Φωτεινή καλημέρα στο τιτίβισμα του σπουργιτιού, στη μελωδία τ`αηδονιού.

Ανάλαφρη αίσθηση υγείας η πρώτη ανάσα της μέλισσας, τού ήλιου , της αστρόσκονης.

Λαξεμένες στις ανθεκτικές μνήμες του αεικίνητου χρόνου, οι σπείρες των γεγονότων.

Ηγέτες ενός άτακτου μόριου του μή μετρήσιμου χάους , κομπάζουν μέσ`απ`το διαδίκτυο.

Αμετανόητοι οι απαξάπαντες στην , αμελητέας διάρκειας , σημερινή τους μετάλλαξη.

Έπεα ψηφιοποιημένα σε δυαδική υπόσταση, παραχαράσσονται στην επεξεργασία.

Ραψωδίες συνηχούν βουβά με τις συνομιλίες των νεογέννητων μουσώνων .

Απαστράπτοντας την αέναη , αν και πεπερασμένη του ζωή , ανατέλει ο μονόφθαλμος αρχηγός!

Οφθαλμοφανείς αλήθειες της μέρας , σβήνουν προς το σούρουπο και αλυχτάνε την νύχτα.

Λήθαργος αυτοπροστασίας διατηρεί συνειδητά, μέ όποιο κόστος , τ`αντανακλαστικά.

Ο πρώτος υφέρπων ήχος, ή θροϊζουσα κίνηση , ή υποψία κινδύνου σημαίνει συναγερμό.

Μέτρα ανάπαυλας , ανέμελης έκθεσης στίς θωπείες του ιαματικού ηλιακού ανέμου.

Ελευθερωμένοι μέσα στην συγκλονιστική αρπάγη του κάθε πρωτόγονου έρωτα !

Ρεαλιστές από το ψαλίδισμα του δικού μας , και της μάνας μας , λώρου ζεύξης ζωής .

Αναρωτιώμαστε , ανυπόστατα, από πού ερχόμαστε και για πού τάχα πάμε !